|
|---|
Ò
LES UTOPISTES SE METTENT À TABLE - Keystone-France pour Paris-Match UTOPISTOJ KOMPRENAS - Ŝlosilo-Francio por Parizo-Turniro
À Paris, le 14 août 1948, l'abbé Pierre anime le conseil du Mouvement universel pour une confédération En Parizo, la 14an de aŭgusto 1948, la abato Pierre animas la konsilion de la Universala Movado por konfederacio
mondiale en présence de représentants de onze pays, dont les États-Unis, l'Inde et l'Allemagne. en ĉeesto de reprezentantoj de dek unu landoj, inkluzive de Usono, Barato kaj Germanio.
De gauche à droite : Robert Sarrazac, Monica Wingate, Henry Usborne, l'abbé Pierre, De maldekstre dekstren: Robert Sarrazac, Monica Wingate, Henry Usborne, Patro Pierre,
le docteur Nord, Alexandre Marc, Henry Koch, Fronces Josephy, Fred Carney et le docteur Schoeder. D-ro Nord, Alexander Marc, Henry Koch, Josephy Fronces, Fred Carney kaj D-ro Schoeder.
DÉCLARATIONS MONDIALISTES GLOBAJ SITIOJ
L'APPEL DES 13 LA APELO DE 13
L'Appel des 13 - signé le 3 mars1966 par Lord Boyd Orr, Josué de Castro, Danilo Dolci, Shinzo Hamaï, La Apelacio de 13 - subskribita la 3an de marto 1966 de Lord Boyd Orr, Joshua de Castro, Danilo Dolci, Shinzo Hamai,
Pr. JL.Hromadka, Pr. Alfred Kastler, Mme Rajan Nehru, Pr. Linus Pauling, Abbé Pierre, Jean Rostand, Pr. JL.Hromadka, Pr. Alfred Kastler, S-ino Rajan Nehru, Pr. Linus Pauling, Abato Pierre, Jean Rostand,
Lord Bertrand Russell, Pr. Ivan Supek, Pr. Hans Thirring. Lordo Bertrand Russell, Pr. Ivan Supek, Pr. Hans Thirring.
L'APPEL DES 13 LA APELO DE 13
3 mars 1966 3 mar. 1966
TREIZE CITOYENS DU MONDE Tridek Civitanoj de la Mondo
de réputation mondiale déclarent : mondfama diras:
« En l'absence d'une loi supranationale, les États sont obligés de compter sur la force pour défendre leurs intérêts. " En manko de supranacia juro, ŝtatoj estas devigitaj fidi forton por defendi siajn interesojn. Conséquence : la guerre, voulue ou accidentelle, devenant depuis la désintégration de l'atome et le développement des armes bactériologiques, l'absurde "solution finale", le génocide étendu à toute la race humaine. Sekvo: la milito, volita aŭ hazarda, fariĝante ekde la malintegriĝo de la atomo kaj disvolviĝo de bakteriologiaj armiloj, la absurda "fina solvo", la genocido etendiĝis al la tuta homa raso.En l'absence d'institutions mondiales capables d'assurer la satisfaction des besoins fondamentaux communs à tous, la personne humaine est bafouée. En manko de tutmondaj institucioj kapablaj kontentigi la bazajn bezonojn komunajn al ĉiuj, la homa homo estas senkuraĝigita. Tandis que d'immenses richesses sont gâchées, les deux tiers de l'humanité souffrent de la faim. Dum malŝpari riĉegon, du trionoj de la homaro suferas malsaton.
Les progrès de la science et de la technique rendent pourtant possible l'organisation d'une communauté mondiale où règneraient la paix et l'abondance, où les libertés fondamentales seraient garanties aux individus, aux peuples, aux nations. Tamen la progreso de scienco kaj teknologio ebligas la organizadon de monda komunumo, kie regas paco kaj abundo, kie fundamentaj liberecoj estas garantiitaj al individuoj, popoloj kaj nacioj.
Pourquoi n'en est-il pas ainsi ? Kial ne tiel? Parce que les gouvernements, hypnotisés par leur devoir de faire primer les intérêts nationaux de leurs pays, loin d'accepter les transformations nécessaires, entravent même l'action des institutions internationales créées pour défendre la paix universelle et servir l'homme. Ĉar registaroj, hipnotigitaj per sia devo priorigi la naciajn interesojn de siaj landoj, for de akcepti la necesajn transformojn, eĉ malhelpas la agadon de internaciaj institucioj kreitaj por defendi universalan pacon kaj servi la homon.
Le salut, alors, ne peut venir que du peuple du monde, des individus qui le forment, de chacun de nous. Savo do povas veni nur de la homoj de la mondo, la individuoj, kiuj ĝin formas, de ĉiu el ni.
Le premier acte, simple mais efficace, que nous invitons chacun de vous à accomplir, La unua akto, simpla sed efika, ke ni invitas ĉiun el vi plenumi,
comme nous l'avons fait nous-même, kiel ni mem,
C'EST DE VOUS ENREGISTRER COMME CITOYEN DU MONDE ESTAS REGISTRI Vin kiel civitanon de la mondo
Le second pas que nous ferons ensemble, si vous êtes assez nombreux à répondre à notre appel, sera d'organiser, sur une base transnationale, l'élection de délégués chargés de défendre la cause de l'homme, d'exprimer les revendications du peuple du monde et, finalement, d'élaborer la loi du monde pacifique et civilisé. La dua paŝo, kiun ni kune faros, se sufiĉas el vi respondi nian alvokon, estos organizi, transnacie, la elekton de delegitoj por defendi la kaŭzon de homo, por esprimi la postulojn de la homoj de la mondo kaj finfine prilabori la leĝon de la paca kaj civilizita mondo. » «
Ont signé, le 3 mars 1966 : Subskribita la 3an de marto 1966:
Lord BOYD ORR (Grande Bretagne) Lord BOYD ORR (Britio)
Premier directeur de la FAO (1945-1948) Unua Direktoro de FAO (1945-1948)
Prix Nobel de la Paix 1949 Nobel-premio pri paco 1949Josué de CASTRO (Brésil) Josuo de CASTRO (Brazilo)
Ex-Président du Conseil de la FAO Eksa prezidanto de la Konsilio de FAO
Fondateur du Centre International de Développement Fondinto de la Internacia Disvolva CentroDanilo DOLCI (Italie) Danilo DOLCI (Italio)
Pionnier du développement socio-économique de Sicile Pioniro de sociekonomia disvolviĝo de SicilioShinzo HAMAI (Japon) Shinzo HAMAI (Japanio)
ancien Maire d'Hiroshima iama Urbestro de HiroŝimoPr. JL.HROMADKA (Tchécoslovaquie) Pr. JL.HROMADKA ( Ĉe Czechoslovakio)
Professeur de théologie Profesoro pri Teologio
Président de "Christian Peace Conference" Prezidanto de Kristana PackonferencoPr. Alfred KASTLER (France) Pr. Alfred KASTLER (Francio)
Prix Nobel de physique 1966 1966 Nobel-premio pri fiziko
Membre de l'Institut (Académie des Sciences) Membro de la Instituto (Akademio de Sciencoj)Mme Rajan NEHRU (Inde) S-ino Rajan NEHRU (Barato)
Pr. Linus PAULING (USA) Pr. Linus PAULING (Usono)
Prix Nobel de chimie 1954. Prix Nobel de la Paix 1962 Nobel-premio pri kemio 1954. Nobel-premio pri paco 1962Abbé PIERRE (France) Abbé PIERRE (Francio)
Fondateur des Communautés d'Emmaüs Fondinto de la Emmaus KomunumojJean ROSTAND (France) Jean ROSTAND (Francio)
biologiste et écrivain. biologo kaj verkisto. Membre de l'Académie Française Membro de la Franca AkademioLord Bertrand RUSSELL (Grande Bretagne) Lordo Bertrand RUSSELL (Britio)
Philosophe. Filozofo. Mathématicien. Matematikisto. Prix Nobel de Littérature 1949 Nobel-premio pri literaturo 1949Pr. Ivan SUPEK (Yougoslavie) Prof. Ivan SUPEK (Jugoslavio)
Professeur de philosophie et de Sciences. Profesoro pri Filozofio kaj Scienco.
Membre de l'Académie des Sciences et des Lettres Membro de la Akademio de Sciencoj kaj Leteroj
Président du mouvement Pugwash yougoslave Prezidanto de la jugoslava Pugwash-MovadoPr. Hans THIRRING (Autriche) Prof. Hans THIRRING (Aŭstrio)
Professeur de physique à l'université de Vienne Profesoro pri fiziko ĉe la universitato de Vieno
Membre de l'Académie des Sciences Membro de la Akademio de Sciencoj_________________________________________ _________________________________________
L'Appel des 13 a été publié dans le journal Le Monde le 3 mars 1966, à titre de publicité. La Apelacio de 13 estis publikigita en la ĵurnalo Le Monde la 3an de marto 1966, kiel reklamado.
Cet appel a ensuite été repris gratuitement par une centaine de journaux à travers le monde. Ĉi tiu voko estis reprenita senpage de cent gazetoj tra la mondo.
LE PACTE DES CITOYENS DU MONDE LA PACTO DE CITADENOJ DE LA MONDO
14 AVRIL 1949 14 aprilo 1949
Comme futurs Citoyens Mondiaux, Kiel estontaj Mondcivitanoj,
Face aux préparatifs de destruction qui s'organisent sous nos yeux et devant Fronte al la preparoj por detruado, kiuj estas organizitaj antaŭ niaj okuloj kaj antaŭ
l'impuissance avouée des États, des Blocs, de l'ONU à défendre la vie menacée, la deklarita senpoveco de ŝtatoj, blokoj, UN por defendi vivon minacata,Nous déclarons en danger chaque homme, Ni deklaras ĉiun homon en danĝero,
chaque village, chaque ville et l'espèce humaine. ĉiu vilaĝo, ĉiu urbo kaj la homa specio.Nous déclarons l'humanité entière en état de légitime défense Ni deklaras la tutan homaron per memdefendo
contre les États souverains, les idéologies et les propagandes kontraŭ suverenaj ŝtatoj, ideologioj kaj propagando
qui prétendraient justifier le recours à la guerre, kiuj asertas pravigi la militon,Nous déclarons ouverte la crise de régime du monde. Ni deklaras malferma la reĝiman krizon de la mondo.
Avant qu'il ne soit trop tard : Antaŭ ol estas tro malfrue:
Nous voulons que naisse une loi commune et un nouveau POUVOIR FÉDÉRAL MONDIAL, Ni volas vidi komunan leĝon kaj novan GLOBAN FEDERALAN POVON,
chargé de la faire appliquer, akuzita pri devigi ĝin,Nous demandons que le peuple du monde, seul souverain dans cette crise, soit démocratiquement consulté et organise lui-même les élections à une ASSEMBLÉE CONSTITUANTE DES PEUPLES en même temps que les premiers SERVICES D'INTÉRET MONDIAL visant à assurer son alimentation, sa sécurité et son information. Ni postulas, ke la homoj de la mondo, la sola suvereno en ĉi tiu krizo, estu demokratie konsultitaj kaj organizu la elektojn mem en KONSTITUENTO DE LA POPOLOJ samtempe kun la unuaj SERVOJ DE GLOBA INTERESA aimedO celante certigi siajn manĝaĵojn, sekurecon kaj sekurecon. liaj informoj.
Nous donnons aux premiers représentants élus à l'Assemblée des Peuples, la tâche impérative d'organiser une médiation entre les deux blocs mondiaux pour une TRÊVE qui permette aux peuples de se ressaisir et de porter au maximum le rendement technique des machines à l'usage des besoins de la paix. Ni donas al la unuaj elektitaj reprezentantoj al la Asembleo de la Popoloj, la nepran taskon organizi mediaton inter la du mondaj blokoj por TRÊVE, kiu ebligas al la homoj resaniĝi kaj maksimumigi la teknikan rendimenton de maŝinoj por uzi. la bezonoj de paco.
Convaincus que le temps est venu pour chaque homme d'entrer dans le service actif de l'humanité ; Konvinkita, ke venis la tempo por ĉiu homo eniri la aktivan servon de la homaro;
Convaincus que les États n'entendront notre voix que si nous sommes des dizaines de millions rassemblés ; Konvinkita, ke ŝtatoj aŭdos nian voĉon nur se ni estas dekoj da milionoj kunigitaj;
Convaincus que l'humanité ne naîtra que si de l'homme à l'homme une confiance nouvelle naît ; Konvinkita, ke la homaro naskiĝos nur se de homo al homo nova konfido naskiĝas;
Nous appelons les hommes à de nouveaux héroïsmes pour poser les actes de refus, Ni alvokas virojn al nova heroeco aranĝi rifuzojn,
de courage et d'espoir dont l'avenir dépend. kuraĝo kaj espero, ke la estonteco dependas.Nous appelons la masse du peuple à se mobiliser librement pour la paix Ni alvokas la homamasojn mobilizi libere por paco
afin de n'être pas mobilisée demain par les États pour leur guerre. por ne mobilizi morgaŭ la ŝtatojn por ilia milito.Nous appelons les représentants les plus éminents de la science et de la culture publique Ni nomas la plej eminentajn reprezentantojn de scienco kaj publika kulturo
à assumer leurs responsabilités pour que les hommes ne demeurent pas isolés dans la crainte. alpreni siajn respondecojn por ke viroj ne restu izolitaj pro timo.Nous opposons aux Pactes des États ce Pacte des Hommes. Ni oponas al la Interkonsentoj de Ŝtatoj ĉi tiun Interligon de Viroj.
Nous entendons nous dénombrer à travers les frontières Ni intencas kalkuli nin trans limoj
en recevant la carte commune à tous les citoyens mondiaux. ricevante la komunan karton al ĉiuj mondcivitanoj.Nous demeurerons vigilants et actifs jusqu'à ce que le Peuple Mondial rassemblé Ni restos viglaj kaj aktivaj ĝis la kunveninta Monda Homo
ait donné une Constitution au monde. donis Konstitucion al la mondo.
LE FRONT HUMAIN LA HOMA FRONTO
En février 46, Robert Sarrazac crée avec le Père mariste Paul Montuclard et Jehanne Allemand-Martin, sa future épouse, le « Centre de Recherches et d'Expression Mondialiste » et un réseau d'une vingtaine d'intellectuels, écrivains, ou artistes, « Le Front Humain des Citoyens du Monde », réseau dont font partie certains « enfants de Périclès ». En la 46-a de februaro, Robert Sarrazac kreas, kun la marista Patro Paul Montuclard kaj Jehanne Allemand-Martin, sian estontan edzinon, la "Centron de Esploro kaj Tutmonda Esprimo" kaj reton de ĉirkaŭ dudek intelektuloj, verkistoj aŭ artistoj, "La Homa Fronto de la Civitanoj de la Mondo", reto kiu inkluzivas iujn "infanojn de Pericles".
Dès lors, de nombreux travaux et séminaires consacrés à l'étude prévisionnelle du processus de mondialisation inéluctable s'enchaîneront jusqu'en 1948 avec la sympathie et l'appui d'Emmanuel Mounier, Vercors, André Breton, Francis Perrin, Pierre Teilhard de Chardin et Albert Camus. Sekve, multaj verkoj kaj seminarioj dediĉitaj al la studo pri la antaŭdiro de la procezo de neevitebla tutmondiĝo daŭros ĝis 1948 kun simpatio kaj subteno de Emmanuel Mounier, Vercors, Andre Breton, Francis Perrin, Pierre Teilhard de Chardin kaj Albert Camus.
La "Tribune pour une constituante mondiale" La "Tribuno por Tutmonda Konstitucio"
ci-contre date de décembre 1947 kontraŭa dato de decembro 1947
ROBERT SARRAZAC ROBERT SARRAZAC
Le 22 octobre 1948, Robert Sarrazac rassemble un Conseil de solidarité à Garry Davis , dont font partie l'Abbé Pierre, Albert Camus, André Breton, André Gide, Vercors, Jean Paulhan, Raymond Queneau, Emmanuel Mounier, Richard Wright, le pasteur Roser, Magdeleine Paz, ainsi que George Altman, Jehanne Allemand-Martin, Claude Aveline, Claude Bourdet, Camille Drevet, le Professeur Pierre Girard, Louise Guieysse, Jean Hélion, Kobloth-Decroix, Jean Maigne, Paul Montuclard, Louis Martin Chauffier, Louis Rosen et Robert Robin... La 22an de oktobro 1948, Robert Sarrazac kunvenigis Konsilion pri Solidareco al Garry Davis , kiu inkluzivis Abbé Pierre, Albert Camus, Andre Breton, André Gide, Vercors, Jean Paulhan, Raymond Queneau, Emmanuel Mounier, Richard Wright, Pastron Roser , Magdeleine Paz, same kiel George Altman, Jehanne German-Martin, Claude Aveline, Claude Bourdet, Camille Drevet, profesoro Pierre Girard, Louise Guieysse, Jean Helion, Kobloth-Decroix, Jean Maigne, Paul Montuclard, Louis Martin Chauffier, Louis Rosen kaj Robert Robin ...
Le 19 novembre 1948, il intervient avec Garry Davis en pleine séance de l'Assemblée générale de l'ONU pour déclamer l'Appel des peuples à un gouvernement mondial, dont Albert Camus est sans doute l'un des principal contributeurs. La 19-an de novembro 1948, li parolis kun Garry Davis meze de la Ĝenerala Asembleo de UN por proklami la Popolan Apelacion al monda registaro, pri kiu Albert Camus estas sendube unu el la ĉefaj kontribuantoj.
En 1949, il conçoit le projet de mondialisation des communes et des territoires, dont Cahors fut l'initiatrice, et qui se poursuit encore de nos jours. En 1949, li konceptis la projekton de tutmondiĝo de urboj kaj teritorioj, de kiu Cahors estis la iniciatinto, kaj kiu daŭras hodiaŭ.
Robert Sarrazac interrompt la scéance de l'ONU, le 19 nov. 1948 Robert Sarrazac interrompas sesion de UN, 19 nov 1948« À propos de "Ĉirkaŭ
l'Assemblée des peuples » la Asembleo de Popoloj "« Au cours de l'interruption de la séance de l'ONU le 19 novembre 1948, et dans les manifestations qui l'ont suivie, Garry Davis et ses camarades ont posé à l'Assemblée Générale des Nations Unies et devant l'opinion publique le problème des élections à une Assemblée Mondiale des Peuples, directement élue, non seulement pour exprimer la volonté de paix des masses mondiales, mais pour donner corps et puissance à la souveraineté mondiale dont elles sont en fait seules détentrices. "Dum la ĉesigo de la kunveno de UN la 19an de novembro 1948, kaj en la manifestacioj sekvantaj, Garry Davis kaj liaj kamaradoj petis la Ĝeneralan Asembleon de Unuiĝintaj Nacioj kaj la publikan opinion la problemo de elektoj al monda asembleo de popoloj, rekte elektitaj, ne nur por esprimi la volon de paco de la mondaj amasoj, sed doni korpon kaj potencon al la monda suvereneco, de kiuj ili fakte estas la solaj. (...) » (...) »
Robert Sarrazac, Esprit, février 1949 Robert Sarrazac, Spirito, februaro 1949
Télécharger ce texte Elŝutu ĉi tiun tekston
Ro bert Soulage, dit Sarrazac , ne fut pas seulement un des héros aujourd'hui oubliés ou ignorés de notre Résistance. Ro bert Soulage, diras Sarrazac , estis ne nur unu el la herooj nun forgesitaj aŭ ignorataj de nia Rezisto. Près de Garry Davis, fondateur des Citoyens du Monde, il fut à l'origine de cette grande initiative d'humanisme planétaire qui, bien qu'encore aujourd'hui à ses commencements, porte en elle le seul avenir de progrès pour notre planète. Proksime de Garry Davis, fondinto de Civitanoj de la Mondo, li estis ĉe la origino de ĉi tiu granda iniciato de la monda humanismo, kiu, kvankam ankoraŭ hodiaŭ ĉe siaj komencoj, portas kun si la solan estontecon de progreso por nia planedo.
Ce profond pacifique, pacifiste avant la guerre, devenu résistant absolu au nazisme durant la guerre, redevint pacifiste d'un type nouveau, prêcheur de la paix sur terre pour unir les humains séparés en citoyens du monde . Ĉi tiu profunda pacisto, pacisto antaŭ la milito, fariĝis absoluta rezisto kontraŭ naziismo dum la milito, fariĝis pacisto de nova tipo, predikisto de paco sur la tero por kunigi la disigitajn homojn kiel civitanojn de la mondo .
Edgar Morin Edgar Morin
extrait de la préface au livre de F. et R. Bréchon, Éd. de la antaŭparolo al la libro de F. kaj R. Bréchon, Éd. Chapitre.com, 2015 Ĉapitro.com, 2015
« Sarrazac, Héros de la Résistance, Citoyen du monde » " Sarrazac, Heroo de la Rezisto, Civitano de la Mondo "
Robert Sarrazac revient sur son expérience dans un entretien réalisé à l'occasion Robert Sarrazac raportas pri sia sperto en intervjuo farita okaze
du 50° anniversaire de la mondialisation de Cahors. la 50-a datreveno de la tutmondiĝo de Cahors. ( brochure éditée par la municipalité de Cahors en 2000 ) : ( broŝuro eldonita de la komunumo Cahors en 2000 ):
« (...) J'étais et je reste convaincu de la nécessité de mondialiser les communes. "(...) Mi estis kaj mi restas konvinkita pri la bezono tutmondigi la municipojn. L a cellule de base de la vie civilisée a toujours été le village, la ville, hier à travers le Conseil des Anciens, aujourd'hui le Conseil Municipal. La baza ĉelo de civilizita vivo ĉiam estis la vilaĝo, la urbo, hieraŭ per la Konsilio de Maljunuloj, hodiaŭ la Urba Konsilio. (...) (...)
T oute commune fait cohabiter sur son territoire des tempéraments, des croyances, des choix politiques divers et opposés. Ĉi tiu komunumo havas malsamajn temperamentojn, kredojn kaj politikajn elektojn en sia teritorio. Toute commune est donc une autorité morale indiscutable. Ĉiu komunumo estas do nediskutebla morala aŭtoritato. Elle a un poids social que n'ont pas les individus. Ĝi havas socian pezon, kiun individuoj ne havas. Aussi, elles peuvent se déclarer "Territoire Mondial", participer à des élections mondiales pour faire naître un pouvoir protecteur mondial... Ankaŭ ili povas deklari sin "Monda Teritorio", partopreni en mondaj elektoj por okazigi tutmondan protektan potencon ...
Sans interférer en rien dans les fonctions et les jeux habituels des États, les communes délibérant en commun en nombre toujours croissant, sur la gravité des nouveaux problèmes mondiaux sans solution, pourraient apporter une contribution inédite à leur solution. Sen enmiksiĝi en la kutimajn funkciojn kaj ludojn de la ŝtatoj, la ĉiam pli kreskantaj komunaj deliberaj komunumoj, pri seriozeco de la novaj mondaj problemoj sen solvo, povus fari senprecedencan kontribuon al ilia solvo.
Et avec la certitude qu'elles seraient au moins écoutées avec respect (...) » . Kaj kun la certeco, ke ili almenaŭ aŭskultus kun respekto (...) " .
ANDRÉ BRETON ANDRE BRETON
André Breton citoyen du monde André Breton- civitano de la mondo
(19 février 1896 / 28 septembre 1966 ) (19 februaro 1896/28 septembro 1966 )
« Allocution à la première "Adreso al la unua
réunion du Front Humain » Homa Fronto-renkontiĝo »
(30 avril 1948) (30 aprilo 1948)(...) « L'antagonisme des gouvernants et des gouvernés est à son comble. (...) "La antagonismo de la regantoj kaj regantoj estas en ĝia alteco. Il y a plus de soixante ans que cet antagonisme a été dénoncé dans un ouvrage (...) - citant ces lignes déjà lumineuses du Contrat social : « La Souveraineté (du peuple) ne peut pas être représentée parce qu'elle ne peut pas être aliénée. Antaŭ pli ol sesdek jaroj ĉi tiu antagonismo estis denuncita en libro (...) - citante ĉi tiujn jam helajn liniojn de la Socia Kontrakto : "La suvereneco (de la homoj) ne povas esti reprezentita ĉar ĝi ne povas esti fremdigita. Elle consiste essentiellement dans la volonté générale, et cette volonté ne se représente pas » - ajoute que la loi politique des gouvernants, loi héritée d'Aristote et qui ne saurait outrepasser le délibératif, le judiciaire et l'exécutif, doit, sous peine de mortelle incohérence, présupposer une loi sociale des gouvernés, leur conférant et à eux seuls les pouvoirs enseignant, juridique et économique - et qu'une telle loi des gouvernés est seule capable de prédéterminer scientifiquement la loi des gouvernants. Ĝi konsistas esence en la ĝenerala volo, kaj ĉi tiu volo ne estas reprezentita "- aldonas, ke la politika juro de la regantoj, leĝo heredita de Aristotelo kaj kiu ne povas superi la deliberan, juĝistaron kaj la ekzekutivon, devas, sub doloro de mortiga nekohereco, supozi socian leĝon de la regantoj, donante al ili sole la instruajn, jurajn kaj ekonomiajn povojn - kaj ke tia leĝo de la regata sola kapablas science determini la leĝon de la regantoj.
L'extension de cette idée au plan international, avec les quelques corrections qui s'imposent, suffirait à jeter les bases de cette Constituante mondiale dont le projet a été conçu par nos amis de Front humain et à poser la première pierre des États-Unis du monde. La etendo de ĉi tiu ideo sur la internacian nivelon, kun la malmultaj necesaj korektoj, sufiĉus por starigi la fundamentojn de ĉi tiu tutmonda Konstitucio, kies projekto estis konceptita de niaj amikoj de Human Front kaj por meti la fundamenton de Usono. de la mondo. » (...) » (...)
« Un pour tous hormis quelques-uns » "Unu por ĉiuj krom kelkaj"
André Breton, Combat , 20-21 novembre 1948 André Breton, Batalo , 20-21 novembro 1948
Comme dans toutes les conjonctures désespérées de l'histoire, il fallait et il suffisait momentanément qu'un homme se levât pour tout remettre en cause et sommer le monde de se reconnaître. Kiel en ĉiuj senesperaj kunreguloj de la historio, necesis kaj momente sufiĉis, ke homo stariĝu por pridemandi ĉion kaj kunvoki la mondon por rekoni sin. Cet homme existe : il a nom Garry Davis. Ĉi tiu viro ekzistas: lia nomo estas Garry Davis. » (...) » (...)
« La paix par nous-mêmes » "Paco mem"
Franc-tireur , 9 décembre 1948, Maverick , 9 decembro 1948,
Texte rédigé après le meeting du 3 décembre à la salle Pleyel, où Breton a pris la parole. Teksto verkita post la kunveno de la 3-a de decembro en Salle Pleyel, kie Bretonio prenis la parolon.« (...) Les frontières non seulement entre les pays mais encore entre les modes de pensée traditionnels qui dressent les hommes les uns contre les autres, continuent à être bien défendues. "(...) La limoj ne nur inter landoj, sed ankaŭ inter tradiciaj manieroj pensi, ke funebraj viroj unu kontraŭ la alia, daŭre estas bone defendataj. Elles mobilisent à chaque seconde, pour leur maintien, toutes les forces routinières qui sont dans l'homme, alimentent un instinct de conservation à très court terme, à la fois des plus obstinés et des plus périlleux (voué qu'il est, un peu plus loin, à se confondre avec l'instinct de mort). Ili mobilizas ĉiumomente, por sia bontenado, ĉiuj rutinaj fortoj, kiuj estas en la homo, nutras instinkton de konservado tre baldaŭ, samtempe de la plej obstinaj kaj la plej pereantaj (kondamnita, ke ĝi estas, iomete) cetere, konfuziĝi kun la morta instinkto). Ainsi se trouve sauvegardé, contre notre intérêt à tous, celui d'un certain nombre d'individus en place - je le répète de gauche comme de droite - ayant du moins ceci de commun : qu'ils savent qu'ils auraient personnellement tout à perdre à la réorganisation de l'humanité sur une base organique. Tiamaniere ni savas, kontraŭ ĉiuj niaj interesoj, tiun de certa nombro da homoj en loko - mi ripetas de maldekstre dekstren - havante almenaŭ unu aferon komune: ke ili scias, ke ili persone havos ĉion por perdi al la reorganizado de la homaro sur organika bazo. (...) (...)
Ce qui peut être jugé une fois pour toutes, et condamné, c'est le vice rédhibitoire de constitution de la société humaine, jusqu'à ce jour, qui entretient la croyance fataliste à l'inévitabilité de la guerre. Kio povas esti juĝita iam kaj por ĉiam, kaj kondamnita, estas la fatala difekto en la konstitucio de la homa socio ĝis nun, kiu konservas la fatalisman kredon pri la neevitebleco de milito. Le mal, qui prolifère sans cesse, et couve aujourd'hui notre anéantissement général, réside dans le compartimentage de la guerre par nations et empires plus ou moins déguisés, de leur intérieur à qui mieux mieux exaltés les uns contre les autres et d'autant plus jaloux - à la folie - de leurs prérogatives anciennes ou de très fraîche date, que le progrès technique en rend le maintien de jour en jour plus illusoire. La malbono, kiu konstante proliferas, kaj nun baraktas pri nia ĝenerala neniigo, kuŝas en la apartigo de milito fare de nacioj kaj imperioj, pli-malpli maskitaj, de interne, kiuj pli kaj pli altas unu kontraŭ la alia, kaj des pli. pli ĵaluza - al la frenezo - de iliaj malnovaj aŭ tre lastatempaj prerogativoj, kiuj teknikaj progresoj faras la vivtenadon tagon post tago pli iluzia. C'est ce nationalisme ivre et encore avide de sang qu'aujourd'hui nous devons juguler où qu'il se trouve, c'est cet impérialisme rival du Coca-Cola et du marxisme dénaturé que nous devons, par les voies les plus promptes, mettre hors d'état de consommer le sacrifice de nos vies. Estas ĉi tiu ebria naciismo, ankoraŭ malsata de sango, kiun ni nun devas kurbigi, kie ajn ĝi estas; ĉi tiu plej rivala imperiismo de Coca-Cola estas ĉi tiu rivala imperiismo. , metita eksterŝtata por konsumi la oferon de niaj vivoj. (...) s (...) s
Divers symptômes récents nous autorisent à croire que (...) s'opère contre les gouvernements locaux et leur appareil néfaste un réveil de la conscience des gouvernés. Diversaj lastatempaj simptomoj permesas kredi, ke (...) okazas kontraŭ la lokaj registaroj kaj ilia malutila aparato vekiĝo de la konscienco de la regata. C'est de ceux-ci, d'eux seuls, qu'il faut attendre le mouvement de toute salubrité, mouvement partant, non des sommets mais de la base, qui doit conduire à la Fédération internationale des peuples. De ĉi tiuj, de ili sole, ni devas atendi la movadon de ĉia sano, ekfunkcianta movado, ne de pintoj sed de la bazo, kiu devas konduki al la Internacia Federacio de Popoloj. Il ne s'agit plus ici de prise de pouvoir par une immense majorité opprimée mais des renversements des divers pouvoirs dont, disait encore Fourier, « la cohue s'arrache le lambeaux du cadavre civilisé », de leur résorption en un seul, étendu au plan mondial et dont l'autorité ne devra s'établir qu'en partage avec des pouvoirs à créer de gestion et de répartition des ressources naturelles et industrielles, de nature à répondre des améliorations économiques qui constituent la seule source inépuisable de bien social. Ĝi ne plu temas pri preno de potenco fare de grandega subpremita plimulto, sed pri renversiĝo de la diversaj potencoj, pri kiuj, kiel Fourier iam diris, "la ŝraŭbo elprenas la ombrojn de la civilizita kadavro", de ilia absorbo en unu, etendita al la monda kaj kies aŭtoritato devas esti establita nur kun la povoj krei administradon kaj distribuadon de naturaj kaj industriaj rimedoj, por respondi al ekonomiaj plibonigoj, kiuj konsistigas la solan neelĉerpeblan fonton de socia bono. » «
« La Loi des gouvernés » "La Leĝo de la Regado"
( La Patrie Mondiale n° 1, décembre 1948) ( La Patruja Mondo N-ro 1, decembro 1948)
Extrait du discours prononcé par Breton au Vélodrome d'Hiver, le 9 décembre 1948 Eltiraĵo de la parolado de Bretonio ĉe la Vintra Velodromo, la 9-an de decembro 1948
Par-dessus elle, par-dessus la lutte des nationalismes et des impérialismes qu'elle consacre et qu'elle attise, c'est à nous de donner corps à la LOI SOCIALE DES GOUVERNÉS, dont le point de départ est dans les syndicats - loi sociale qui doit à tout prix se subordonner la loi politique et promouvoir la ligue fédérale du globe, seule capable d'amener la pacification universelle. Supre de ĝi, super la lukto de la naciismoj kaj imperiismoj, kiujn ĝi konsekras kaj bruligas, estas al ni doni substancon al la Socia Leĝo de Regantoj, kies elirpunkto estas en la unuiĝoj - socia juro, kiu devas ĉiaokaze subigi la politikan leĝon kaj antaŭenigi la federacian ligon de la terglobo, la sola kapabla alporti universalan pacigon. » (...) » (...)
Les Surréalistes à Garry Davis Superrealistoj ĉe Garry Davis
André Breton, Paris, février 1949 André Breton, Parizo, februaro 1949
« Cher Concitoyen, "Karaj Concitoyen,
Nous avons entendu votre appel. Ni aŭdis vian vokon. Nous ferons tout ce qui est en notre pouvoir pour que cet appel parvienne jusqu'à nos amis, tant à l'intérieur qu'à l'extérieur de ces frontières que nous n'avons cessé de nier. Ni faros ĉion laŭ nia povo por certigi, ke ĉi tiu alogo atingas niajn amikojn, kaj interne kaj ekster ĉi tiuj limoj, kiujn ni plurfoje neis. Dans la mesure où nous nous sentons citoyens, il va sans dire que nous voulons être citoyens du monde, et nous demandons ici notre inscription sur le registre qui consacrera enfin un état de fait qui fut toujours pour nous un état d'esprit. En la mezuro de tio, ke ni sentas nin civitanoj, ne indas, ke ni volas esti civitanoj de la mondo, kaj ĉi tie ni petas nian enskribon en la registro, kiu finfine starigos konstaton, kiu ĉiam estis por ni. Nous entendons ainsi défendre de la façon la plus formelle notre droit naturel à la vie, le nôtre et celui de ceux que nous aimons. Ni intencas defendi en la plej formala maniero nian naturan rajton al vivo, niajn kaj tiujn, kiujn ni amas.
Or, ce droit est mis en péril à chaque seconde par ces mêmes nationalismes que nous avons toujours vomis, et dont nous avons dénoncé l'abjection meurtrière en toute circonstance. Ĉi tiu rajto estas trudita ĉiun duan per ĉi tiuj samaj naciismoj, kiujn ni ĉiam vomis, kaj kies murdan abomenon ni denuncis en ĉiuj cirkonstancoj. Il va donc sans dire que, lorsque les événements l'exigeront, nous sommes prêts par-delà votre appel à faire bon marché, au profit de la citoyenneté mondiale, de notre citoyenneté nationale, où nous avons toujours vu une contrainte dont nous sommes encombrés bien malgré nous depuis le jour de notre naissance et que nous avons toujours appréciée publiquement à sa juste valeur. Ne indas, ke kiam eventoj tion postulas, ni pretas preter via alvoko malmultekoste, por la avantaĝo de tutmonda civitaneco, de nia nacia civitaneco, kie ni ĉiam vidis limigon, per kiu ni estas enŝuldigitaj. malgraŭ ni mem ekde la tago de nia naskiĝo kaj ni ĉiam estimis publike ĝian valoron. (...) (...)
Car nous nous devons de vous le signaler : aux raisons évidentes pour tous qui motivent notre décision d'être dénombrés parmi les citoyens du monde s'ajoutent les raisons mêmes qui ont conditionné jusqu'ici notre activité collective, et dont relève la présente démarche. Ĉar ni devas atentigi vin: al la evidentaj kialoj, kiuj motivas enenigi nian decidon inter la civitanoj de la mondo, aldoniĝas la propraj kialoj, kiuj ĝis nun kondiĉis nian kolektivan agadon, kaj kiu estas sub ĉi tiu fokuso. Elle s'inscrit tout naturellement dans notre effort continu pour dissiper les diversités funestes qui opposent l'homme à lui-même. Ĝi kongruas nature en nia kontinua penado dispeli la katastrofajn diversecojn, kiuj kontraŭas la homon al si. En dépit de toutes les mauvaises volontés intéressées, elles ne sont pas pour nous un obstacle valable, ni qui doive être éternel. Malgraŭ ĉiuj malbonaj voloj, ili ne estas valida obstaklo por ni, nek devas esti eternaj. » (...) » (...)
« Egard [et gare] à la patience » "Egard [kaj stacio] al pacienco"
Peuple du Monde , 5 février 1949 Homoj de la Mondo , 5-a de februaro, 1949
Chacun de nous doit comprendre que dans le champ que nous nous sommes donné, l'action que l'on continue à exiger de nous ne doit pas être confondue avec la série de gestes symboliques et publics qui ont frappé l'esprit collectif. Ĉiu el ni devas kompreni, ke en la kampo, kiun ni donis al ni mem, la agado, kiun ni daŭre postulas de ni mem, ne devas esti konfuzita kun la serio de simbolaj kaj publikaj gestoj, kiuj frapis la kolektivan spiriton. Ces gestes ne font en effet que la cristalliser. Ĉi tiuj gestoj nur kristaligas ĝin. Ne vouloir retenir qu'eux et les sommer de se multiplier toujours à plus vive cadence est contrevenir au principe même de leur génération. Dezi reteni ilin nur kaj kunvoki ilin por multigi sin pli rapide, estas kontraŭvidi la principon de ilia generacio. » (...) » (...)
« Allocution au meeting du 30 avril 1949 » "Adreso en la kunveno de la 30a de aprilo 1949 "
Ce discours écrit pour le meeting du Rassemblement démocratique révolutionnaire (RDR) qui se tenait Ĉi tiu parolado verkis por la kunveno de la Rally-Demokratia Revoluciulo (RDR), kiu okazis
le 30 avril 1949 - Journée internationale de résistance à la dictature et à la guerre - n'a pas pu être prononcé 30 aprilo 1949 - Internacia Tago de Rezisto al Diktatoreco kaj Milito - ne povis esti liverita
Qui ne voit, plus clairement aujourd'hui que jamais, que c'est de cette altération profonde – qui est intentionnée par certains – du sens de certains mots clés, que nous mourons par anticipation, qui ne voit que c'est en subissant passivement cette altération que nous nous laissons tout doucement porter à la guerre d'extermination qu'on nous prépare ? Kiu ne vidas, pli klare hodiaŭ ol iam ajn, ke temas pri ĉi tiu profunda aliiĝo - kiun iuj celas - de la signifo de iuj ŝlosilaj vortoj, ke ni mortas antaŭĝuste, kiu ne vidas, ke ĝi estas pasive submetita ĉi tiu ŝanĝo, kiun ni permesas al ni milde alporti al la milito de ekstermo, kiun ni preparis?
Ces mots clés, sur lesquels s'exerce une savante désintégration, sont de nos jours sur toutes les lèvres : ce sont des mots comme démocratie, comme socialisme, comme liberté, comme conscience humaine. Ĉi tiuj ŝlosilaj vortoj, sur kiuj oni praktikas lernitan malinteresiĝon, estas nuntempe sur ĉiuj lipoj: ili estas vortoj kiel demokratio, kiel socialismo, kiel libereco, kiel homa konscienco. Le dernier à avoir été cyniquement détourné de son acception courante jusqu'à l'exposer à perdre tout sens pour l'homme de la rue, c'est le mot paix. La lasta, kiu estis cinike deturnita de sia nuna signifo ĝis eksponi ĝin perdi ĉian sencon por la strato, ĝi estas la vorto paco. » (...) » (...)
« Discours au meeting anarchiste de la Mutualité » "Parolado ĉe anarkiisma kunveno pri Mutemo"
André Breton, 13 octobre 1949 André Breton, 13 oktobro 1949
(...) « Les temps que nous vivons ont, au moins, ceci de bon que les grandes infortunes et les grands maux qui se sont abattus sur nous ou nous menacent sont aussi ceux qui appellent les grands remèdes . (...) " La tempoj, kiujn ni vivas, almenaŭ havas ĉi tiun bonon, ke la grandaj malfeliĉoj kaj la grandaj malbonoj, kiuj falis sur nin aŭ minacas nin, estas ankaŭ tiuj, kiuj nomas la grandajn kuracilojn . Ces grands remèdes, il faut avouer que nous ne les tenons pas, tout au moins qu'il nous reste à les expérimenter. Ĉi tiuj grandaj kuraciloj, ni devas konfesi, ke ni ne tenas ilin, almenaŭ ni devas eksperimenti. Le crime serait de douter d'eux par avance et le malheur définitif de continuer à leur préférer le petits remèdes plus ou moins inopérants, ceux qu'on a pris l'habitude d'administrer – quoique sans succès – à un organisme incomparablement moins malade qu'il ne l'est aujourd'hui. La delikto estus pridubi ilin anticipe kaj la definitiva misfortuno daŭrigi preferi malgrandajn kuracilojn pli aŭ malpli netaŭgajn, tiujn uzatajn por administri - kvankam sen sukceso - al nekompareble malpli malsana organismo. ol ĝi hodiaŭ estas.
À mon sens, le seul grand remède qui ait été proposé jusqu'à ce jour, le seul qui, en ampleur, soit proportionné à l'étendue et à l'aggravation ultra-rapide du mal actuel, tient dans le programme du mouvement Citoyen du mon de, dont les bases ont été posées dès 1947 dans des publications portant le titre Front humain , et dont les thèses se sont élaborées sous les auspices du Centre de recherches et d'expression mondialistes, prenant aujourd'hui pour organe la page bimensuelle insérée dans Combat sous le titre : « Peuple du monde ». Miaopinie, la sola grava rimedo proponita ĝis nun, la sola, kiu laŭ grandeco proporcias laŭ la mezuro kaj la rapida pligraviĝo de la nuna malbono, estas en la programo de la movado Civitano. du mon de, kies bazoj estis metitaj en 1947 en publikaĵoj titolitaj La Homa Fronto , kaj kies tezoj disvolviĝis sub la aŭspicioj de la Centro por Tutmondisma Esploro kaj Esprimo, nun prenante kiel organon la dekkvina paĝo. enmetita en Batalo sub la titolo: "Homoj de la mondo".
Je rappelle que ce mouvement s'est donné pour objectif d'unifier le monde à la faveur d'une irrésistible poussée populaire qui fasse éclater le cadre des frontières nationales. Mi memoras, ke ĉi tiu movado starigis al si la celon unuigi la mondon per nerezistebla populara puŝo, kiu rompas la limojn de naciaj limoj. » (...) »(...)
« Allocution à Cahors » "Adreso al Cahors"
André Breton, le 25 juin 1950 André Breton, 25 junio 1950
« Être venu de Paris à Cahors, c'est bien autre chose que de s'être déplacé de quelques centaines de kilomètres dans l'espace, c'est être passé d'une sorte de temps maudit – maudit parce qu'il n'est plus aucunement sûr de comporter d'avenir – à un temps, sinon régénéré, du moins qui porte en lui le germe bien vivant de sa régénération. "Veninte de Parizo al Cahors, estas tute alia afero esti movinta kelkajn centojn da kilometroj en la spaco; ĝi devas esti pasinta el ia malbenita tempo - malbenita ĉar ĝi ne Jam ne ekzistas certeco pri estonteco - samtempe, se ne regenerita, almenaŭ tio portas en ĝi la vivan ĝermon de sia regenerado. C'est ici, en effet, que ce germe, qui avait pris naissance il y a trois ans dans l'esprit de quelques hommes, a trouvé le sol approprié à sa croissance. Ĝuste ĉi tie, ĉi tiu ĝermo, naskita antaŭ tri jaroj en la menso de iuj viroj, trovis la grundon taŭga por sia kreskado. (...) (...)
Au département du Lot revient l'honneur d'avoir donné l'exemple. La departemento de Lot honoras esti doninta ekzemplon.
Tous ceux qui sont capables de s'élever au-dessus du fatalisme et que n'aveuglent pas les passions partisanes, lorsqu'ils inspectent en eux-mêmes la carte du monde, ne peuvent manquer d'y voir apparaître le Lot comme un point sans doute infime, mais du moins intensément lumineux. Ĉiuj tiuj, kiuj kapablas leviĝi super la fatalismo kaj ne blindi partiajn pasiojn, inspektante en si la mapon de la mondo, ne povas malsukcesi vidi la Loton aperi kiel punkto sendube minuto, sed almenaŭ intense hela. (...) » (...) »
1954 - André Breton avec Max Ernst devant l'une des bornes 1954 - André Breton kun Max Ernst antaŭ unu el la fina stacioj
de la Route mondiale, la « seule route de l'espoir ». de la Monda Itinero, la "sola vojo de espero".André Breton André Breton
« C'est au terme de la promenade en voiture qui consacrait, en juin 1950, l'ouverture de la première route mondiale - seule route de l'espoir - que Saint-Cirq embrasée aux feux de Bengale m'est apparue - comme une rose impossible dans la nuit. "Estis ĉe la fino de la veturado, en junio 1950, la malfermo de la unua monda vojo - la sola vojo por esperi - ke Saint-Cirq ekbruligis la bengalajn fajrojn - aperis al mi - kiel neebla rozo en la nokto.
Cela dut tenir du coup de foudre si je songe que le matin suivant je revenais, dans la tentation de me poser au cœur de cette fleur : merveille, elle avait cessée de flamber, mais restait intacte. Mi unue frapis min, se mi pensis, ke la postan matenon mi revenis, en la tento meti min en la koron de ĉi tiu floro: miras, ŝi ĉesis flami, sed restis sendifekta. Par-delà bien d'autres sites - d'Amérique, d'Europe - Saint-Cirq a disposé sur moi du seul enchantement : celui qui fixe à tout jamais. Preter multaj aliaj retejoj - Ameriko, Eŭropo - Saint-Cirq lokis sur min la solan ĉarmon: tiu, kiu fiksas por ĉiam. J'ai cessé de me désirer ailleurs. Mi ĉesis voli min aliloke.
Je crois que le secret de sa poésie s'apparente à celui de certaines Illuminations de Rimbaud, qu'il est le produit du plus rare équilibre dans la plus parfaite dénivellation des plans. Mi kredas, ke la sekreto de lia poezio similas al tiu de iuj Iluminadoj de Rimbaud, ke ĝi estas la produkto de la plej malofta ekvilibro en la plej perfekta malegaleco de la planoj. L'énumération de ses autres ressources est très loin d'épuiser ce secret... La enmiksiĝo de liaj aliaj rimedoj estas tre malproksima de elĉerpado de ĉi tiu sekreto ...
Chaque jour, au réveil, il me semble ouvrir la fenêtre sur les Très Riches Heures , non seulement de l'Art, mais de la Nature et de la Vie. Ĉiutage, kiam mi vekiĝas, mi ŝajnas malfermi la fenestron sur la Tre Riĉaj Horoj , ne nur de Arto, sed de Naturo kaj Vivo. », «
« Saint-Cirq La Popie » , le 3 septembre 1951 "Saint-Cirq La Popie" , 3 septembro 1951
« Démasquez les physiciens, videz les laboratoires » "Malmaskigu la fizikistojn, malplenigu la laboratoriojn"
Tract du Comité de Lutte Anti-Nucléaire, Paris, 18 février 1958 Traktoro de la Kontraŭ-Nuklea Komitato, Parizo, la 18-an de februaro, 1958
signè par André Breton subskribita de André Breton
« Voici l'espèce humaine vouée à la destruction complète, que ce soit par l'emploi cynique des bombes nucléaires, fussent-elles “propres” (!), ou par les ravages dus aux déchets qui, en attendant, polluent de manière imprévisible le conditionnement atmosphérique et biologique de l'espèce (...). "Jen la homa specio dediĉita al kompleta detruo, ĉu per cinika uzo de nukleaj bomboj, eĉ" puraj "(!), Aŭ per la ravaĵoj de malŝparo, kiuj dume poluas neatingeblan manieron. la atmosfera kaj biologia kondiĉado de la speco (...).
La pensée révolutionnaire voit les conditions élémentaires de son activité réduite à une marge telle qu'elle doit se retremper à ses sources de révolte, et, en deçà d'un monde qui ne sait plus nourrir que son propre cancer, retrouver les chances inconnues de la fureur . Revolucia penso vidas la elementajn kondiĉojn de sia agado reduktitaj al tia marĝeno, ke ĝi devas esti reinventita al siaj fontoj de ribelo, kaj, preter mondo, kiu nur povas nutri sian propran kanceron, regajni la nekonatajn eblojn de furiozo . » (...) »(...)
André Breton revient André Breton revenas
sur le Front Humain des Citoyens du Monde, sur l'épisode Garry Davis et sur la mondialisation des communes, pri la Homa Fronto de la Mondaj Civitanoj, pri la epizodo Garry Davis kaj pri la tutmondiĝo de municipoj, dans son atelier à Paris, le 27 février 1961 en sia studio en Parizo, la 27-an de februaro 1961
ALBERT CAMUS ALBERT CAMUS
Albert Camus citoyen du monde Albert Camus civitano de la mondo
(7 novembre 1913 / 4 janvier 1960) (7 novembro 1913/4 januaro 1960)
Éditorial ĉefartikolo de Combat de Batalo
le 8 août 1945 , deux jours après le 8 aŭguston 1945 , du tagojn post
bombardement atomique d'Hiroshima, atombombado de Hiroŝimo,
et la veille de celui de Nagasaki kaj la antaŭan tagon de tiu de Nagasako« Le monde est ce qu'il est, c'est-à-dire peu de chose. "La mondo estas tio, kio estas malmulte. C'est ce que chacun sait depuis hier grâce au formidable concert que la radio, les journaux et les agences d'information viennent de déclencher au sujet de la bombe atomique. Tion ĉiuj scias ekde hieraŭ danke al la terura koncerto, kiun la radio, la gazetoj kaj la novaĵagentejoj ĵus ekigis pri la atombombo. On nous apprend, en effet, au milieu d'une foule de commentaires enthousiastes, que n'importe quelle ville d'importance moyenne peut être totalement rasée par une bombe de la grosseur d'un ballon de football. Vere, ni estas diritaj meze de amaso da entuziasmaj komentoj, ke iu ajn urbo de mezgranda grandeco povas esti tute razita per bombo de la grandeco de piedpilko. Des journaux américains, anglais et français se répandent en dissertations élégantes sur l'avenir, le passé, les inventeurs, le coût, la vocation pacifique et les effets guerriers, les conséquences politiques et même le caractère indépendant de la bombe atomique. Usonaj, anglaj kaj francaj gazetoj disvastiĝas en elegantaj disertaĵoj pri la estonteco, la pasinteco, la inventistoj, la kosto, la pacema alvokiĝo kaj militaj efikoj, la politikaj konsekvencoj kaj eĉ la sendependa karaktero de la atombombo.
Nous nous résumerons en une phrase : la civilisation mécanique vient de parvenir à son dernier degré de sauvagerie. Ni resumos per unu frazo: la mekanika civilizo ĵus atingis sian lastan gradon de sovaĝeco.
Il va falloir choisir, dans un avenir plus ou moins proche, entre le suicide collectif ou l'utilisation intelligente des conquêtes scientifiques . Necesos elekti, en pli-malpli proksima estonteco, inter kolektiva memmortigo aŭ inteligenta uzo de sciencaj konkeroj . » (...) »(...)
« Démocratie et dictature internationales » "Internacia demokratio kaj diktatoreco"
Albert Camus Albert Camus
Article de la série "Ni victimes ni bourreaux" paru dans Combat , le 26 nov. 1946 Artikolo el la serio "Nek viktimoj nek ekzekutistoj" publikigita en Batalo , la 26-an de novembro 1946(...) « Qu'est-ce que la démocratie nationale ou internationale ? (...) "Kio estas nacia aŭ internacia demokratio? C'est une forme de société où la loi est au-dessus des gouvernants, cette loi étant l'expression de la volonté de tous, représenté par un corps législatif. Ĝi estas formo de socio, kie la leĝo estas super la regantoj, ĉi tiu leĝo estante la esprimo de la volo de ĉiuj, reprezentita de leĝdona korpo. Est-ce là ce qu'on essaie de fonder aujourd'hui ? Ĉu tion ni provas trovi hodiaŭ? On nous prépare, en effet, une loi internationale. Ni preparas internacian juron. Mais cette loi est faite ou défaite par des gouvernements, c'est-à-dire par l'exécutif. Sed ĉi tiu leĝo estas farita aŭ venkita de registaroj, tio estas de la ekzekutivo. Nous sommes donc en régime de dictature internationale. Ni do estas en reĝimo de internacia diktaturo.
La seule façon d'en sortir est de mettre la loi internationale au-dessus des gouvernements, donc de faire cette loi, donc de disposer d'un parlement, donc de constituer ce parlement au moyen d'élections mondiales auxquelles participeront tous les peuples . La sola eliro estas meti la internacian leĝon super la registarojn, do fari ĉi tiun leĝon, do havi parlamenton, tiel konsistigi ĉi tiun parlamenton per mondaj elektoj, en kiuj partoprenos ĉiuj popoloj . Et puisque nous n'avons pas ce parlement, le seul moyen est de résister à cette dictature internationale sur un plan international et selon des moyens qui ne contrediront pas la fin poursuivie. Kaj ĉar ni ne havas ĉi tiun parlamenton, la sola maniero estas kontraŭstari ĉi tiun internacian diktatorecon sur internacia nivelo kaj per manieroj kiuj ne kontraŭdiros la finon celatan. » «
« Devant les perspectives terrifiantes qui s'ouvrent à l'humanité, nous apercevons encore mieux que la paix est le seul combat qui vaille la peine d'être menée, ce n'est plus une prière, mais un ordre qui doit monter des peuples vers les gouvernements, l'ordre de choisir définitivement entre l'enfer et la raison ». "Konsiderante la teruraj perspektivoj malfermitaj al la homaro, ni povas vidi eĉ pli klare, ke paco estas la sola batalo por kiu valoras batali; ĝi ne plu estas preĝo, sed ordono, kiu devas altigi homojn. al registaroj, la ordo sendube elekti inter infero kaj racio. "
« L'Organisation des Nations Unies s'est engagée dans une attitude dont la logique la mène à l'arrestation d'hommes qui se réclament de la paix mondiale. "Unuiĝintaj Nacioj okupiĝas pri sinteno, kies logiko kondukas al aresto de viroj, kiuj asertas esti monda paco. Assemblée de la paix, elle poursuit un homme qui lutte contre la guerre parce qu'il l'a connue ailleurs que dans le beau silence des bureaux. Pac-Asembleo, ŝi persekutas viron, kiu batalas kontraŭ la milito, ĉar li sciis ĝin aliloke ol en la bela silento de la oficejoj.
Pendant ce temps, les gouvernements représentés dans ce curieux organisme versent à leurs budgets de guerre des milliards qu'ils enlèvent à la production et aux salaires. Dume la registaroj reprezentitaj en ĉi tiu scivolema organizo pagas miliardojn da dolaroj en siaj militbuĝetoj, kiujn ili forprenas de produktado kaj salajro.
C'est en ce sens que le geste de Davis me paraît de ceux qu'il faut soutenir. Estas en ĉi tiu senco, ke la gesto de Davis ŝajnas esti unu el tiuj subtenendaj. S'il est spectaculaire, comme le dit notre grande presse (dont tout le monde sait qu'elle s'est fait une spécialité de la décence), c'est que le bon sens est aujourd'hui spectaculaire . Se ĝi estas spektakla, kiel nia bonega gazetaro (kiu ĉiuj scias, ke ĝi estas specialaĵo de decenco) diras, ke komuna senco estas espectacular hodiaŭ . Et ce n'est pas à Davis qu'il faut le reprocher, mais à l'ONU elle-même dont Davis, par contraste, fait éclater les contradictions. Kaj ne al Davis ni devas riproĉi lin, sed al la Unuiĝinto mem, pri kiu Davis kontraŭe elrompas la kontraŭdirojn. » «
« Nous sommes avec Davis » , "Ni estas kun Davis,"
Albert Camus, Franc-Tireur, 20-21 novembre 1948 Albert Camus, Franc-Tireur, 20-21 novembro 1948
« À quoi sert l'ONU ? "Kio estas la celo de UN? » «
Albert Camus, Allocution prononcée à la Salle Pleyel, le 3 déc. Albert Camus, Parolado donita en Salle Pleyel, 3 dec 1948 1948
parue dans Combat, le 9 déc. publikigita en Batalo, 9 dec 1948 1948« (...) je poserai, pour finir, une question à nos contradicteurs. "(...) Mi fine faros demandon al niaj kontraŭuloj. C'est bien mon tour. Estas mia vico. Sont-ils sûrs, dans le fond de leur coeur, que la conviction politique ou la doctrine qui les anime est assez infaillible pour qu'ils rejettent sans y réfléchir les avertissements de ceux qui leur rappellent le malheur de millions de créatures, le cri de l'innocence, le bonheur le plus simple, et qui leur demandent de mettre ces pauvres vérités en balance avec leurs espérances même légitimes. Ĉu ili certas, en la fundo de sia koro, ke la politika konvinko aŭ la doktrino, kiu ilin animas, estas sufiĉe malhelpebla por rifuzi sen pripensado la avertojn de tiuj, kiuj memorigas ilin pri la mizero de milionoj da kreitaĵoj? senkulpeco, la plej simpla feliĉo, kaj petante ilin ekvilibrigi tiujn kompatindajn verojn kun iliaj eĉ legitimaj esperoj. Sont-ils sûrs d'avoir suffisamment raison pour risquer ne fût-ce qu'une chance sur mille de rapprocher encore le danger de la guerre atomique. Ĉu ili certas, ke ili pravas riski eĉ unu el mil eblecoj alproksimigi la danĝeron de atoma milito. Oui, sont-ils si sûrs d'eux-mêmes, et si prodigieusement infaillibles qu'il leur faille passer sur tout, c'est une question que nous leur posons, qui leur a déjà été posée et dont nous attendons toujours qu'ils y répondent. Jes, ĉu ili estas tiel certaj pri si mem, kaj tiel prodige malhelpindaj, ke ili devas preterpasi ĉion, estas demando, kiun ni al ili jam donis, kaj kiujn ni ankoraŭ atendas al ili respondi al ĝi. » «
« Réponses à l'incrédule » "Respondoj al la nekredanto"
Albert Camus à François Mauriac Albert Camus al François Mauriac
Article paru dans Combat, le 25 déc. Artikolo publikigita en Batalo, Dec. 1948 1948« Arrivés ici, trouvez-vous toujours utile de charger de vos dédains des hommes qui essaient de découvrir les deux ou trois chances qui permettraient de sauver en même temps la paix et la liberté, et qui cherchent encore à réfléchir ? "Alvenita ĉi tien, ĉu vi ankoraŭ utilas ŝarĝi vian malestimon kun viroj, kiuj provas malkovri la du aŭ tri ŝancojn, kiuj samtempe ŝparus pacon kaj liberecon, kaj kiuj tamen volas pensi? Car il ne s'agit de rien d'autre. Ĉar ĝi estas nenio alia. Vous pouvez moquer le grain de sel que Davis cherche à mettre sur la queue de la colombe. Vi povas moki la grenon da salo, kiun Davis provas meti sur la voston de la kolombo. Il y a évidemment une façon de s'emparer de la colombe de la paix sans se donner le ridicule du grain de sel, c'est de la foudroyer à bout portant. Estas evidente maniero kapti la kolombon de paco sen doni la ridindan grenon da salo, estas trafi ĝin proksime.
Cette méthode rigoureusement efficace est sans aucun doute de celles dont Davis ne veut pas. Ĉi tiu rigore efika metodo estas sendube unu, kiun Davis ne volas. Il s'est refusé à choisir la belle rigueur des machines à tuer et s'est contenté pour le moment de mettre en lumière le mensonge et l'absurdité de notre société internationale. Li rifuzis elekti la bonegan rigorecon de mortigaj maŝinoj kaj kontentiĝis por la momento por reliefigi la mensogojn kaj la absurdecon de nia internacia socio. Les rêves que vous ou d'autres lui prêtez vous ne les avez sûrement pas trouvés dans ce qu'il dit ou fait. La revojn, kiujn vi aŭ aliaj pruntas al ĝi, vi certe ne trovis en tio, kion li diras aŭ faras. Vous avez été mal informé, ce qui arrive à tout journaliste. Vi misinformis, kio okazas al iu ajn ĵurnalisto. » (...) »(...)
ABBÉ PIERRE ABBE STONE
L'Abbé Pierre citoyen du monde La Abbé Pierre civitano de la mondo
(5 août 1912 / 22 janvier 2007) (5 aŭgusto 1912/22 januaro 2007)
mars 1949 Marto 1949
« Si l'on veut rechercher les origines des convictions fédéralistes de l'Abbé Pierre, il faut peut-être remonter jusqu'à son milieu familial et à son enfance. "Se oni volas serĉi la originojn de la federismo de Abbé Pierre, oni eble devos reiri al sia familio kaj lia infanaĝo. Cinquième d'une famille de huit enfants, il fut, dès son jeune âge, habitué à envisager les problèmes à une échelle beaucoup plus large que l'échelle nationale. Kvina en familio de ok infanoj, li estis de juna aĝo kutimita pripensi problemojn sur multe pli granda skalo ol la nacia skalo. En effet, pendant vingt ans, son père parcourut l'Amérique centrale et l'Amérique du Sud et les problèmes internationaux étaient sans cesse évoqués au foyer familial. Efektive, dum dudek jaroj, lia patro vojaĝis Centr-Sud-Amerikon kaj internaciaj problemoj estis konstante elvokitaj en la familia hejmo. D'autre part, l'un des traits caractéristiques de la façon dont l'Abbé Pierre envisage les problèmes fédéralistes, c'est-à-dire en fonction du lien étroit qui unit aux questions de politique internationale les questions d'économie et d'organisation sociale, trouve peut-être son explication dans les impressions très fortes reçues dans son enfance. Aliflanke, unu el la karakterizaj aspektoj de la maniero kiel Patro Pierre konsideras federalistajn problemojn, tio estas laŭ la proksima ligo, kiu kunigas demandojn de internacia socia organizo, eble, trovas sian klarigon en la tre fortaj impresoj ricevitaj en lia infanaĝo. » (...) »(...)
Télécharger ce texte Elŝutu ĉi tiun tekston
L'engagement mondialiste de l'Abbé Pierre La tutmonda devontigo de Abbé Pierre
(fragment de son auto-biographie) (fragmento de lia mem-biografio)
1947 : Fondation du Mouvement universel pour une Confédération mondiale (MUCM). 1947: Fondo de la Universala Movado por Monda Konfederacio (MUCM). Lord Boyd Orr et l'Abbé Pierre sont respectivement élus président du Conseil et vice-président au Comité exécutif. Lord Boyd Orr kaj Abbé Pierre estas respektive elektitaj kiel Prezidanto de la Estraro kaj Vicprezidanto de la Plenuma Komitato. 400 délégués et observateurs, de 14 nations, participaient à ce congrès. 400 delegitoj kaj observantoj el 14 nacioj partoprenis la kongreson.
1948 : Élu président du Comité exécutif du MUCM, l'Abbé Pierre est spécialement chargé de la Commission parlementaire. 1948: Elekta prezidanto de la Plenuma Komitato de MUCM, Abbé Pierre estas respondeca speciale de la Parlamenta Komisiono. Rencontre à Princeton, aux États-Unis, avec Albert Einstein (...). Kunveno en Princeton, Usono, kun Albert Einstein (...). Garry Davis abandonne sa nationalité américaine, déclare être « citoyen du monde » et demande la création d:un gouvernement mondial. Garry Davis forlasas sian usonan naciecon, deklaras sin "civitano de la mondo" kaj postulas la kreadon de: monda registaro. Ce geste a un retentissement mondial. Ĉi tiu gesto havas tutmondan efikon. L'Abbé Pierre, aux côtés d'Albert Camus, André Gide, etc., crée le Comité de soutien de Garry Davis . Abbé Pierre kune kun Albert Camus, André Gide, ktp., Kreis la subtenan komitaton Garry Davis .
1950 : Dans le cadre du Mouvement mondialiste, l'Abbé Pierre présente à la Chambre des députés un projet de loi pour l'affectation du millième du budget de la Guerre à des élections pour une Assemblée constituante mondiale devant établir la limitation des souverainetés absolues des nations en fonction d'un bien commun mondial. 1950: En la kadro de la Tutmonda Movado, Abbé Pierre prezentas al la Ĉambro de Deputitoj fakturon por la atribuo de unu milono de la buĝeto de la Milito al elektoj por Monda Konstitucia Asembleo por establi la limigon de la absoluta suvereneco de la. nacioj laŭ tutmonda komuna bono.
« Donnez la parole "Donu la plankon
à l'humanité ! al la homaro! » «
Discours parolado
en faveur de Garry Davis favore al Garry Davisau Vél' d'Hiv' à Paris ĉe la Vél 'd'Hiv' en Parizo
le 9 décembre 1948 9 decembro 1948
« Écoutez. "Aŭskultu. Lorsqu'il s'agit de gérer nos affaires municipales, on nous demande notre avis et on nous dit : élisez un maire et des conseillers. Kiam temas pri administrado de niaj urbaj aferoj, oni petas nian opinion kaj ni estas informitaj: elektu urbestron kaj konsilistojn. Lorsqu'il s'agit de gérer nos affaires départementales, on nous donne la parole pour désigner un Conseil général. Kiam temas pri administrado de niaj fakaj aferoj, ni estas donitaj la parolon por nomumi Ĝeneralan Konsilion. Lorsqu'il s'agit d'affaires nationales, on nous donne encore la parole pour défendre les intérêts de cette communauté nationale. Kiam temas pri naciaj aferoj, ni ankoraŭ havas la parolon por defendi la interesojn de ĉi tiu nacia komunumo.
Et de quel droit est-ce qu'aujourd'hui où l'unité du monde dans les nécessités économiques et techniques est une évidence, de quel droit est-ce que l'on tarde si longtemps à nous donner la parole pour que nous puissions nous-mêmes désigner les hommes qui étudieront et régleront les problèmes mondiaux ? Kaj per kio ĝuste nun, kie la unueco de la mondo laŭ ekonomiaj kaj teknikaj necesoj estas evidenta, per kia rajto tiom longe ni donas la plankon por ke ni povu ni mem por nomumi la virojn, kiuj studos kaj solvos la mondajn problemojn? » (...) »(...)
« Croyants et incroyants, nous savons bien "Kredantoj kaj nekredantoj, ni bone scias
que nous avons le devoir, pour accomplir la loi ke ni havas la devon plenumi la leĝon
de la vie, de faire tout ce qui dépend de nous. de vivo, fari ĉion, kio dependas de ni. » «Abbé Pierre Abatejo Pierre
Discours au Congrès des étudiants fédéralistes mondiaux Parolado al la Kongreso de Tutmondaj Federalistaj Studentoj
Amsterdam, le 1er août 1949 Amsterdamo, 1-a de aŭgusto 1949(...) « Alors, si nous réussissons à faire qu'une force immense se lève assez vite, rien ne pourra s'opposer à ce que la vie passe, à ce que la vie survive, à ce que la vie triomphe et à ce que, aux yeux de l'humanité, disparaisse la honte d'une destruction venue de ses propres mains et s'ouvre une ère dont il est impossible que nous disions ce qu'elle serait, si ce n'est que nous pouvons voir, sans bien sûr engendrer un paradis, qu'elle ouvrirait à l'humanité des perspectives absolument nouvelles. (...) "Tiam, se ni sukcesos igi grandegan forton leviĝi sufiĉe rapide, nenio povos malebligi, ke la vivo okazos, la vivo postvivos, la vivo triumfos kaj ke, en la okuloj de la homaro, la honto de detruo, kiu venas per propraj manoj, malaperas kaj malfermas epokon el kiu estas neeble por ni diri, kio ĝi estus, krom ke ni povas vidi, sen kompreneble estigi paradon, ke ĝi malfermos al la homaro absolute novajn perspektivojn. Une humanité unifiée, résolvant les problèmes économiques d'une façon intelligente avec les moyens que lui donne la science, permettant à l'homme de s'arracher à l'ignorance, à la misère et par conséquent à la révolte. Unuigita homaro, solvante ekonomiajn problemojn per inteligenta maniero per la scienco, kiu ebligas al la homo disŝiri sin de malklereco, mizero kaj konsekvence ribelo. » (...) » (...)
« Une victoire obtenue par la guerre «Venko akirita de la milito
reste un échec d'humanité. restas fiasko de la homaro. » «Abbé Pierre Abatejo Pierre
Réflexions sur la guerre du Golfe, le 22 janvier 1991 Reflektadoj pri la Golfa Milito, 22 januaro 1991« Il nous faut faire l'effort de nous souvenir de ce que nous recevons comme enseignement à l'école. "Ni devas peni memori, kion ni ricevas kiel instruado en la lernejo. L'Histoire que vous apprenez, n'a été que l'histoire des guerres avec leurs victoires, chaque nation pour son propre compte. La historio, kiun vi lernas, estis nur la historio de militoj kun iliaj venkoj, ĉiu nacio memstare. Les manuels scolaires, c'était bien cela. Lernolibroj, tiel estis. Il y a là une intoxication de l'Histoire envers l'enfance. Estas embriado de historio al infanaĝo. En réalité, une victoire obtenue par la guerre est toujours un échec , même pour celui qui a obtenu la victoire en délivrant l'agressé de l'agresseur. Reale, venko per milito ĉiam estas fiasko , eĉ por tiu, kiu atingis venkon per liverado de la atakita aganto. Ça reste un échec d'humanité. Ĝi restas fiasko de la homaro. Il n'a pas été possible d'obtenir cette justice par la raison, le dialogue, par ceux qui possèdent l'autorité. Ne eblis akiri justecon per racio, dialogo, de tiuj, kiuj posedas aŭtoritaton. Donc il faut tenir cette conviction que la victoire, même dans une guerre devenue juste parce qu'elle serait purement défensive, est un échec humiliant pour l'humanité. Do ni devas opinii, ke venko, eĉ en milito, kiu fariĝis nur ĉar ĝi estus nur defenda, estas humiliga fiasko por la homaro. La seule valeur véritable est la PAIX . La sola vera valoro estas PACO . » (...) » (...)
« On va vers l'unité européenne. " Ni progresas al eŭropa unueco. Je garde avec Teilhard de Chardin une certitude. Mi gardas certecon kun Teilhard de Chardin. Je constate même sans être philosophe ni scientifique qu'à travers les tragédies l'humanité converge vers du « UN ». Mi vidas eĉ sen esti filozofo aŭ sciencisto, ke tra tragedioj la homaro konverĝas al "UNU". On a commencé à se battre entre voisins à coup de cailloux, puis on s'est groupés en famille. Ni komencis batali per ŝtonetoj, poste ni grupiĝis kiel familio. On s'est battus entre familles, puis entre clans, entre tribus, entre nations. Ni batalis inter familioj, tiam inter klanoj, inter triboj, inter nacioj. Mais à chaque fois on s'est unis. Sed ĉiufoje ni kuniĝis. Se sont construits des fédérations de nations. Federacioj de nacioj estis konstruitaj. Après bien des querelles et des désaccords, l'Europe est en train de se faire. Post multaj kvereloj kaj malkonsentoj, Eŭropo fariĝas. » «
L'Abbé Pierre, émission « 7 sur7 », le 9 mars 1993 Abbé Pierre, programo "7 sur7", 9 marto 1993
JEAN ROSTAND JEAN ROSTAND
Jean Rostand citoyen du monde (1894 /1977) Jean Rostand civitano de la mondo (1894/1977)
« L'unification de la planète " La unuiĝo de la planedo
est dans le sens de l'avenir humain. estas en la senco de la homa estonteco.Elle est aussi certaine pour demain qu'elle est jugée utopique à l'heure présente. Ŝi ankaŭ certas por morgaŭ, ke ŝi estas konsiderata utopia nuntempe. S'il est une prophétie qui ne comporte aucun risque d'erreur, c'est bien celle-là, car c'est à l'échelle planétaire seulement que pourront être décemment et rationnellement résolus les grands problèmes sociaux, économiques, moraux, qui se posent à nous, soit qu'il s'agisse de la gestion des ressources terrestres, de la protection de la nature, de l'organisation de la santé ou de la lutte contre la surpopulation… Se profetaĵo ne riskas eraron, ĝi estas ĉi tiu, ĉar estas nur sur planeda skalo la grandaj sociaj, ekonomiaj, moralaj problemoj, kiuj povas esti solvitaj decente kaj racie. Leviĝu por ni, ĉu temas pri administrado de teraj rimedoj, protekto de naturo, organizo de sano aŭ batalo kontraŭ superpopulacio ...
Et, quand, enfin, il existera, ce "Monde uni", chacun s'étonnera qu'on ait mis un si long temps à réaliser un projet si nécessaire. Kaj kiam finfine ekzistas ĉi tiu "Unuiĝinta Mondo", ĉiuj estos surprizitaj, ke ĝi prenis tiom da tempo por realigi projekton tiel necesan. » «
Jean Rostand , conférence de presse Jean Rostand , gazetara konferenco
des Citoyens du Monde, le 2 mars 1967 de la Civitanoj de la Mondo, la 2-an de marto 1967
« Comment ne pas être Citoyen du Monde ? "Kiel ne esti Civitano de la Mondo? » «
Discours de Jean Rostand , le 15 novembre 1968, salle de la Mutualité, Paris Parolado de Jean Rostand , la 15-an de novembro 1968, ĉambro Mutuality, Parizo
« Comment peut-on être Persan ? " Kiel oni povas esti persa? s'écriait-on au siècle de Montesquieu. ili ekkriis en la jarcento de Montesquieu.
Moi, je dirais volontiers aujourd'hui : " Comment peut-on ne pas être citoyen du monde ? " Mi ŝatus hodiaŭ diri, " Kiel oni ne povas esti civitano de la mondo? "(...) « Le spectacle que donne présentement le monde n'est pas fait pour rassurer les amis de la paix. (...) " La spektaklo, kiu nuntempe donas la mondon, ne estas farita por trankviligi la amikojn de paco. Jamais il n'a paru plus désuni et plus éloigné de l'union. Li neniam ŝajnis pli senigita kaj pli malproksima de la kuniĝo. Partout flambent les nationalismes, les chauvinismes, les racismes, les fanatismes. Ĉie ekbrilis naciismo, kaŝismo, rasismo kaj fanatikismo. Partout règnent en maître l'esprit de rivalité, la volonté de domination, la sauvagerie des soi-disant civilisés. La spirito de rivaleco, la volo regi, la sovaĝeco de la tiel nomataj civilizitaj, regas supere.
A-t-on jamais le sentiment que les grands responsables de la planète - ceux qui tiennent entre leurs mains les vies de millions d'hommes - aient vraiment à cœur de rechercher l'entente, avec l'opiniâtreté, la ferveur, la probité qui seraient de mise ? Ĉu ni iam sentas, ke la grandaj estroj de la planedo - tiuj, kiuj tenas en siaj manoj la vivon de milionoj da homoj - vere havas la koron serĉi interkonsenton, kun obstineco, fervoro, probableco kiu taŭgus? A-t-on jamais l'impression qu'ils soient décidés à faire à la grande, à l'inégalable cause de la Paix, les concessions qu'elle commande et le sacrifice, même partiel, de leurs préjugés, de leur point d'honneur, de leur prestige, de leur intolérance. Ĉu ni iam havas la impreson, ke ili estas deciditaj fari al la granda, la neegala kaŭzo de la Paco, la koncesioj, kiujn ĝi ordonas kaj la ofero, eĉ parte, de iliaj antaŭjuĝoj, de ilia vidpunkto? honoro, prestiĝo, maltoleremo. Est-ce que jamais l'on voit s'esquisser, même à titre d'essai, un geste qui soit sans arrière-pensée, et clairement dicté par la volonté de conciliation, un geste spirituellement désarmé, qui ne soit pas de tactique ou de propagande, qui ne vise pas à conquérir quelque avantage matériel ou moral, un geste gratuit enfin, qui ne soit teinté d'aucun impérialisme, ou national ou idéologique ? Ĉu estas iu provo skizi, eĉ en juĝa bazo, geston, kiu ne havas senfinan motivon, kaj klare diktita de la volo de akordigo, spirita senarmigita gesto, kiu ne estas taktika aŭ de propagando, kiu ne celas konkeri iun ajn materialan aŭ moralan avantaĝon, liberan geston finfine, kiu ne taŭgas kun ia imperiismo, aŭ nacia aŭ ideologia?
Comment ne comprennent-ils pas, ces chefs d'Etat, si avides de gloire future, si emplis d'orgueil, qu'on ne peut plus se grandir aujourd'hui par l'épouvante qu'on inspire et que les seuls gestes historiques, ceux qui compteront dans la mémoire des peuples, seront des gestes d'apaisement, créateurs de sécurité et d'espérance. Kiel ili ne komprenas, ĉi tiuj ŝtatestroj, tiel avidaj por estonta gloro, tiel plenaj de fiero, ke ni ne plu povas kreski hodiaŭ per la teruro, kiun ni inspiras kaj ke la solaj historiaj gestoj tiuj, kiuj kalkulos en la memoro de popoloj, estos gestoj de apero, kreintoj de sekureco kaj espero. Et dans ce monde si dénué de fraternité, non seulement les bombes s'accumulent dans les arsenaux et sans cesse augmente le nombre des pays possédant ou briguant le hideux standing atomique, mais encore la décision suprême, assassine, dépend d'une volonté unique. Kaj en ĉi tiu mondo tiel senhava de frateco, ne nur bomboj amasiĝas en arsenaloj kaj senĉese pliigas la nombron da landoj posedantaj aŭ kaŝe teruran atomstatuson, sed tamen la supera decido, murdo, dependas de sola volo. Elle peut être prise par un seul homme, un seul : qui peut être un agité, un persécuté, un mégalomane, un névrosé enfin, puisque jusqu'à nouvel ordre on n'exige pas de ceux qui nous conduisent un certificat de psychiatre. Ĝi povas preni unu homon, unu: kiu povas esti agitita, persekutata, megalomania, neŭrotika finfine, ĉar ĝis plia avizo ni ne bezonas de tiuj, kiuj kondukas al ni atestilon pri psikiatro.
En un temps où la guerre n'est plus la guerre, mais peut-être le suicide de l'Homme ; En tempo, kiam milito ne plu estas milito, sed eble la memmortigo de homo; où refuser la pais des vivants c'est préparer la paix des tombeaux, ne comprendrons-nous pas, enfin, qu'il y a mieux à faire, sur notre petite boule, qu'à échanger des défis et équilibrer les terreurs ? Kie rifuzi la loĝantojn estas prepari la pacon de la tomboj, ĉu ni fine ne komprenos, ke estas pli bone fari, sur nia malgranda pilko, ol interŝanĝi defiojn kaj ekvilibrigi la terurojn? Or, il n'est qu'un moyen de conjurer le péril, un seul moyen de prévenir le déchaînement des forces infernales : c'est la constitution d'un gouvernement mondial. Nun ĝi estas nur rimedo por eviti danĝeron, ununuran rimedon por malebligi la liberigon de inferaj fortoj: ĝi estas la konstitucio de monda registaro.
Etre citoyen du monde, c'est parier pour la survie de l'Homme , comme Pascal pariait pour l'immortalité de l'âme. Esti civitano de la mondo estas veti por la postvivado de la homo , ĉar Paskalo vetis por la senmorteco de la animo. Mais croire à l'immortalité ne nous aide pas à devenir immortel, tandis que croire au monde uni pourrait contribuer à en hâter la venue. Sed kredi je senmorteco ne helpas nin fariĝi senmortaj, dum kredi en la unuiĝinta mondo povus helpi rapidigi ĝian alvenon. » (...) » (...)
Alain Dubois, Alain Dubois,
Jean Rostand, un biologiste contre le nucléaire Jean Rostand, biologo kontraŭ la nukleoTextes choisis et commentés par Alain Dubois Tekstoj elektitaj kaj komentitaj de Alain Dubois
préface de Jacques Testart, antaŭparolo de Jacques Testart,
Berg International Editeurs 2012 Berg Internaciaj Redaktistoj 2012
PIERRE TEILHARD DE CHARDIN PIERRE TEILHARD OF CHARDIN
(...) « Qu'il me soit permis en qualité de "géo-biologiste" de profession, de saluer l'apparition, au cœur de la France, de la première parcelle d'humanité effectivement mondialisée et planétisée. (...) " Ĉu mi rajtas esti kiel" geologo "laŭ profesio, bonvenigi la aperon, en la koro de Francio, de la unua peco de la homaro efektive tutmondigita kaj planeda. Un simple germe, sans doute, mais qui pourrait bien être la première maille du réseau d' "ultra-humanité" qui, tôt ou tard, de nécessité biologique, finira par couvrir la terre. Simpla semo, sendube, sed kiu bone povus esti la unua maŝo de la reto de "ultra-homaro" kiu, pli frue aŭ pli frue, de biologia neceso, finfine kovros la teron. » (...) » (...)
Message de Teilhard de Chardin aux Cadurciens, Mesaĝo de Teilhard de Chardin al la Cadurcians,
Peuple du Monde n° 20, automne 1950 Homoj de la Mondo n-ro 20, aŭtuno 1950
La Planétisation humaine Homa Planizado
(...) « Dans l'état de bouleversement et d'agitation où se trouve actuellement le Monde, il est devenu très difficile - à moins de quitter et de dépasser l'échelle individuelle- d'apprécier la signification de ce qui se passe aujourd'hui sur Terre. (...) " En la stato de malordo kaj tumulto en kiu nun estas la mondo, fariĝis tre malfacila - krom se ni foriras kaj preterpasas la individuan skalon - estimi la signifon de tio, kio okazas. hodiaŭ pasas la Tero. Tant de mouvements divers (mouvements d'idées, de passions, d'institutions et de peuples) se croisent et se heurtent autour de nous en ce moment que, à tout homme qui réfléchit, il peut sembler que la nef humaine vogue à l'aventure. Tiom diversaj movadoj (movoj de ideoj, pasioj, institucioj kaj popoloj) intersekcas kaj ĉirkaŭbrakas nin ĉirkaŭe en ĉi tiu momento, ke por iu ajn pensema homo, ĝi povus ŝajni, ke la homa navo rivalas aventuro. Avançons-nous ? Ĉu ni progresas? ou reculons-nous ? aŭ ĉu ni reiras? ou bien sommes-nous simplement ballottés sur place ? Aŭ ĉu ni simple ruzas? Impossible de décider, tant que nous restons au ras des flots. Neeblas decidi, kondiĉe ke ni restu ĉe la bordo de la akvo. Les vagues nous cachent l'horizon... La ondoj kaŝas la horizonton ...
Pour sortir d'une incertitude qui menace de paralyser notre action, je ne vois qu'un seul moyen : prendre de l'altitude, et monter assez haut pour que, par-dessus le désordre superficiel des détails, se découvre la régularité significative de quelque grand phénomène. Por eliri el necerteco, kiu minacas paralizi nian agon, mi vidas nur unu manieron: atingi altecon kaj grimpi sufiĉe alte, tiel ke, super la malprofunda malordo, la signifa reguleco de iu granda fenomeno. Émerger pour voir clair : voilà ce que j'ai essayé de faire; Emerĝu por vidi klare: tion mi provis fari; et voilà ce qui m'amène ici à accepter, si invraisemblables qu'elles paraissent, la réalité et les conséquences du processus cosmique majeur auquel, faute de terme plus expressif, j'ai donné le nom de « planétisation humaine ». kaj jen tio kondukas min ĉi tien al akcepti, tiel plaĉe, kiel ili ŝajnas, la realon kaj la konsekvencojn de la ĉefa kosma procezo, al kiu, pro manko de pli esprima termino, mi donis la nomon de "homa planado".
Malgré certaines apparences - ou confluences - tenant à l'ampleur de l'objet étudié (au voisinage du Tout, Physique, Métaphysique et Religion convergent étrangement...), je tiens et je maintiens qu'au cours des pages qui suivent je ne quitte à aucun moment le terrain de l'observation scientifique. Malgraŭ certaj aperoj - aŭ konfluoj - rilataj al la skalo de la objekto studita (en la ĉirkaŭaĵoj de la Tuto, Fiziko, Metafiziko kaj Religio konverĝas strange ...), mi deziras kaj subtenas, ke en la sekvaj paĝoj mi ne en neniu tempo forlasas la kampon de scienca observado. Non pas une spéculation philosophique, mais une extension de nos perspectives biologiques, - rien de plus, mais rien de moins : voilà ce que cet essai prétend apporter. Ne filozofia konjekto, sed etendo de niaj biologiaj perspektivoj - nenio pli, sed nenio malpli: jen kion ĉi tiu eseo asertas alporti. » (...) »(...)
OC Tome V, L'Avenir de l'Homme , « La Planétisation Humaine », 1945 Volumo de OC, La Estonteco de Homo , "Homa Planado", 1945
L'Amour-énergie Amo-energio
« Nous souffrons et nous nous inquiétons en constatant que les tentatives modernes de collectivisation humaine n'aboutissent, contrairement aux prévisions de la théorie et à notre attente, qu'à un abaissement et à un esclavage des consciences. " Ni suferas kaj zorgas, ke modernaj provoj ĉe homa kolektivigo, kontraŭe al la atendoj de la teorio kaj niaj atendoj, kondukas nur al malpliiĝo kaj sklaveco de konsciencoj. — Mais quel chemin avons-nous pris jusqu'ici pour nous unifier ? - Sed kian vojon ni prenis ĝis nun por kunigi nin? Une situation matérielle à défendre. Materia situacio por defendi. Un nouveau domaine industriel à ouvrir. Nova industria bieno por malfermiĝi. Des conditions meilleures pour une classe sociale ou pour des nations défavorisées... Voilà les seuls et médiocres terrains sur lesquels nous ayons encore essayé de nous rapprocher. Pli bonaj kondiĉoj por socia klaso aŭ por malavantaĝaj nacioj ... Ĉi tiuj estas la solaj kaj mezaj bazoj sur kiuj ni provis alproksimiĝi. Quoi d'étonnant si, à la suite des sociétés animales, nous nous mécanisions par le jeu même de notre association ! Kio mirigas se sekvante la bestajn sociojn, ni mem mekanizis nin per la ludo de nia asocio! jusque dans l'acte suprêmement intellectuel d'édifier la Science (aussi longtemps du moins qu'il demeure purement spéculatif et abstrait) l'impact de nos âmes ne s'opère qu'obliquement, et comme de biais. eĉ en la superega intelekta ago de edifa Scienco (kondiĉe ke ĝi restu simple konjekta kaj abstrakta), la efiko de niaj animoj okazas nur malklare kaj kvazaŭ angule. Contact encore superficiel, — et donc danger d'une servitude de plus... Kontakto ankoraŭ malprofunda, - kaj tial danĝero de plimalpliigo ...
Seul l'amour, pour la bonne raison que seul il prend et joint les êtres par le fond d'eux-mêmes, est capable, — c'est là un fait d'expérience quotidienne, — d'achever les êtres, en tant qu'êtres, en les réunissant. Nur la amo, pro la bona kialo, ke nur li prenas kaj kunigas estaĵojn el la fundo de si mem, estas kapabla, - ĉi tio estas fakto de ĉiutaga sperto, - kompletigi estaĵojn, kiel tio estu, kunigante ilin. A quelle minute en effet deux amants atteignent-ils la plus complète possession d'eux-mêmes sinon à celle où l'un dans l'autre ils se disent perdus ? En kiu momento efektive du amantoj atingas la plej kompletan posedon de si mem krom tio, en kiu ili diras, ke ili perdiĝis? En vérité, le geste magique, le geste réputé contradictoire de « personnaliser » en totalisant, l'amour ne le réalise-t-il pas à chaque instant, dans le couple, dans l'équipe, autour de nous ? En vero, la magia gesto, la supozata kontraŭdira gesto de "personigi" per totalado, ĉu amo ne konscias ĝin ĉiumomente, en la paro, en la teamo, ĉirkaŭ ni? Et ce qu'il opère ainsi quotidiennement à une échelle réduite, pourquoi ne le répéterait-il pas un jour aux dimensions de la Terre ? Kaj kion ĝi faras ĉiutage reduktitan skalon? Kial ne ripeti ĝin unu tagon al la dimensioj de la Tero?
L'Humanité ; Homaro l'Esprit de la Terre ; la Spirito de la Tero; la Synthèse des individus et des peuples ; la sintezo de individuoj kaj popoloj; la Conciliation paradoxale de l'Élément et du Tout, de l'Unité et de la Multitude : pour que ces choses, dites utopiques, et pourtant biologiquement nécessaires, prennent corps dans le monde, ne suffit-il pas d'imaginer que notre pouvoir d'aimer se développe jusqu'à embrasser la totalité des hommes et de la Terre ? la paradoksa akordigo de la Elemento kaj la Ĉio, de la Unueco kaj de la Amaso: ĉar ĉi tiuj aferoj, diritaj utopiaj kaj tamen biologie necesaj, konkretiĝu en la mondo, ne sufiĉas imagi, ke nia potenco ami kreskas por ampleksi la homon kaj la teron? (...) (...)
Que l'Univers prenne en avant, pour nous, un visage et un coeur, qu'il se personnifie, si l'on peut dire. Ke la Universo antaŭenigu, por ni, vizaĝon kaj koron, ke ĝi personigu, se oni povas diri. Et aussitôt, dans l'atmosphère créée par ce foyer, les attractions élémentaires trouveront à s'épanouir. Kaj tuj, en la etoso kreita de ĉi tiu hejmo, la elementaj vidindaĵoj trovos flori. Et alors, sans doute, sous la pression forcée d'une Terre qui se referme, éclateront les formidables énergies d'attraction encore dormantes entre molécules humaines. Kaj tiam, sendube, sub la devigita premo de ferma Tero, krevos la formidaj energioj de altiro ankoraŭ dormantaj inter homaj molekuloj.
A notre sens du Monde, à notre sens de la Terre, à notre sens humain, les découvertes faites depuis un siècle ont apporté, par leurs perspectives unitaires, un nouvel et décisif élan. En nia vidpunkto, en nia senco de la tero, en nia homa senco, la malkovroj faritaj dum la pasinta jarcento alportis, per iliaj unuigaj perspektivoj, novan kaj decidan impulson. De là le sursaut des panthéismes modernes. De tie la salto de moderna panteismo. Mais cet élan n'aboutira qu'à nous replonger dans de la super-matière s'il ne nous mène à quelqu'un. Sed ĉi tiu movo kondukos nin nur mergi nin en super-materio, se ĝi ne kondukas nin al iu.
Pour que l'échec qui nous menace se transforme en succès, — pour que s'opère la conspiration des monades humaines, — il faut et il suffit que, prolongeant notre science jusqu'à ses dernières limites, nous reconnaissions et acceptions, comme nécessaire pour fermer et équilibrer l'Espace-Temps, non seulement quelque vague existence à venir, mais encore (et sur ceci il me reste à insister) la réalité et le rayonnement déjà actuels , de ce mystérieux Centre de nos centres que j'ai nommé Oméga (1) » . Por ke la fiasko, kiu minacas nin, transformiĝu al sukceso, por ke efektiviĝu la konspiro de la homaj monadoj, - necesas kaj sufiĉas ke, etendante nian sciencon ĝis ĝiaj lastaj limoj, ni rekonu kaj akceptu, kiel necesas fermi kaj ekvilibrigi la Spacotempon, ne nur iun malprecizan ekziston, sed tamen (kaj ĉi tion mi ankoraŭ devas insisti) la realon kaj la radiantecon jam aktualajn , de ĉi tiu mistera Centro de niaj centroj, kiujn mi nomis Omega (1) " .
OC Tome I, Le Phénomène humain , « L'amour-énergie », 1947 OC Volumo I, La Homa Fenomeno , "Amo-Energio", 1947
1) - Voir à ce propos : Gustave Martelet, « Pierre Teilhard de Chardin, ou le propre de l'homme 1) - Vidu pri ĉi tiu temo: Gustave Martelet, " Pierre Teilhard de Chardin, aŭ homo propra
dans son rapport au propre de Dieu », Études , 2003/2 (Tome 398), p. en sia raporto al Dia propra ", Studoj , 2003/2 (Volumo 398), p. 195-205. 195-205.Ouvrages de Teilhard de Chardin à consulter ou à télécharger ici Verkoj de Teilhard de Chardin por vidi aŭ elŝuti ĉi tie
Teilhard de Chardin avait préparé un discours qu'il devait prononcer lors des cérémonies de mondialisation Teilhard de Chardin preparis paroladon por liveri dum la tutmondaj ceremonioj
de Cahors, le 24 juin 1950 : « Depuis que l'Homme est Homme... » (daté du 21 juin - source Claude Cuenot) de Cahors, 24 junio 1950: "Since Man is Man ..." (datita la 21-an de junio - fonto Claude Cuenot)
Citations citaĵojn
« Pour que les Hommes, sur la Terre et sur toute la Terre, puissent arriver à s'aimer, il n'est pas suffisant que, les uns et les autres, ils se reconnaissent les éléments d'un même quelque chose ; " Por ke homoj, surtere kaj tra la tuta mondo, povu ami unu la alian, ne sufiĉas, ke ili ambaŭ rekonas la elementojn de unu kaj la sama; mais il faut que en se planétisant, ils aient conscience de devenir, sans se confondre, un même quelqu'un . sed necesas, ke ili planu, ke ili konsciu fariĝi, sen esti konfuzitaj, unu kaj la sama homo . » «
ŒC Tome V, L'avenir de l'Homme EC Volumo V, La estonteco de homo
« Les ressources dont nous disposons aujourd'hui, les puissances que nous avons déchaînées, ne sauraient être absorbées par le système étroit des cadres individuels ou nationaux dont se sont servis jusqu'ici les architectes de la Terre humaine… L'âge des nations est passé. "La rimedoj, kiujn ni havas hodiaŭ, la potencojn, kiujn ni liberigis, ne povas esti absorbitaj de la mallarĝa sistemo de individuaj aŭ naciaj kadroj, kiujn ĝis nun uzis la arkitektoj de la homa tero ... La aĝo de nacioj estas pasinteco. Il s'agit maintenant pour nous, si nous ne voulons pas périr, de secouer les anciens préjugés, et de construire la Terre … Plus je regarde scientifiquement le Monde, - moins je lui vois d'autre issue biologique possible que la conscience active de son unité ». Nun estas demando por ni, se ni ne volas perei, forpuŝi la malnovajn antaŭjuĝojn kaj konstrui la Teron ... Ju pli science mi rigardas la Mondon, des malpli mi vidas ĝin kiel ajn alian eblan biologian aferon, ke la aktiva konscio de lia unuo ".
ŒC Tome VI, L'Énergie humaine , 1931 Volumo VI, Homa Energio , 1931
« Laissons les pessimistes établir entre eux l'impossibilité où se trouve l'Homme de bouger et, groupés entre optimistes, demandons-nous en quel sens agir chacun pour appuyer le plus efficacement possible la synthèse du Monde en ce moment critique de l'Évolution. Lasu la pesimistojn konstati inter ili la neeblon, en kiu la homo devas moviĝi kaj, grupigitaj inter optimistoj, demandu al ni en kia senco agi ĉiu por subteni kiel eble plej efike la sintezon de la Mondo en ĉi tiu kritika momento de Evolucio. . Dire simplement que nous devons chercher, par tous les moyens, à favoriser et à développer les forces qui unissent, de préférence à celles qui séparent, serait évidemment vrai. Diri simple, ke ni devas per ĉiuj rimedoj serĉi antaŭenigi kaj disvolvi la fortojn, kiuj kunigas, prefere al tiuj, kiuj disiĝas, evidente estus vera. Mais cette règle d'action est trop générale, ou plutôt elle se confond trop avec le but même à atteindre. Sed ĉi tiu regulo estas tro ĝenerala, aŭ pli ĝuste ĝi kunfandiĝas kun la sama objekto atingenda.
Nous unir, voilà l'objectif, bien sûr. Ni unuiĝas, tio estas la celo, kompreneble.
Mais, justement, comment arriver à nous unir ? Sed kiel ni povas unuiĝi? c'est-à-dire où trouver un critère de choix et un principe d'attraction qui, sans forcer nos inclinations ni nos convictions particulières, fasse converger nos routes, naturellement ? tio estas, kie trovi kriterio de elekto kaj principo de altiro, kiuj, sen devigi niajn deklivojn aŭ niajn apartajn konvinkojn, konverĝas niajn vojojn, nature ? » «Œuvres complètes, Tome VII, L'activation de l'énergie, Kompletaj verkoj, Volumo VII, La aktivigo de la energio,
« Pour y voir clair », juillet 1950 "Vidi aferojn klare", julio 1950« À la différence des « simples » animaux, qui peuvent bien être ubiquistes, mais sans jamais parvenir à s'organiser en une seule unité biologique à travers les continents, l'Homme, lui, depuis les premières traces de l'outil et du feu que nous connaissons, n'a jamais cessé (par jeu d'artifices plannés et d'aménagements sociaux) de tisser peu à peu, par-dessus la vieille Biosphère, une membrane continue de Pensant tout autour de la Terre : la Noosphère ». "Malkiel" simplaj "bestoj, kiuj eble povas esti ĉiopovaj, sed neniam kapablas organizi sin en ununura biologia unuo tra la kontinentoj, Homo, ekde la unuaj spuroj de la ilo kaj la la fajro, kiun ni scias, neniam ĉesis (per planitaj artefaritaj fajroj kaj sociaj disvolviĝoj) iom post iom teksiĝi, super la malnova Biosphère, kontinua membrano de Pensado ĉie ĉirkaŭ la Tero: la Noosfera " .
ŒC Tome III , La vision du passé , « Les singularités de l'espèce humaine », 1954 Œc Volumo III , La vidado de la pasinteco , "La singularoj de la homa specio", 1954
JEAN XXIII JOHANO XXIII
Encyclique Pacem in Terris Encikliko Pacem en Terris
« De nos jours, le bien commun universel pose des problèmes de dimensions mondiales. "Hodiaŭ la universala komuna bono prezentas problemojn de tutmondaj dimensioj. Ils ne peuvent être résolus que par une autorité publique dont le pouvoir, la constitution et les moyens d'action prennent, eux aussi, des dimensions mondiales et qui puisse exercer son action sur toute l'étendue de la terre. Ili estas solvataj nur de publika aŭtoritato, kies potenco, konstitucio kaj rimedoj agas ankaŭ al tutmondaj dimensioj kaj kiuj povas praktiki sian agon sur la tuta etendo de la tero. C'est donc l'ordre moral lui-même qui exige la constitution d'une autorité publique de compétence universelle. Estas do la morala ordo kiu postulas la konstitucion de publika aŭtoritato de universala jurisdikcio.
Cet organisme de caractère général, dont l'autorité vaille au plan mondial et qui possède les moyens efficaces pour promouvoir le bien universel, doit être constitué par un accord unanime et non pas imposé par la force. Ĉi tiu ĝenerala korpo, kun tutmonda aŭtoritato kaj efikaj rimedoj por promocii la universalan bonon, devas esti unuanime interkonsentita kaj ne trudata per forto. La raison en est que l'autorité en question doit pouvoir s'acquitter efficacement de sa fonction ; La kialo estas, ke la aŭtoritato en demando devas povi plenumi sian funkcion efike; mais il faut aussi qu'elle soit impartiale envers tous, absolument étrangère à l'esprit de parti et attentive aux exigences objectives du bien commun universel. sed ĝi ankaŭ devas esti senpartia de ĉiuj, absolute fremda al la partia spirito kaj atenta al la objektivaj postuloj de la universala komuna bono.
Si ce pouvoir supranational ou mondial était instauré de force par les nations plus puissantes, on pourrait craindre qu'il soit au service d'intérêts particuliers ou bien qu'il ne prenne le parti de telle ou telle nation ; Se ĉi tiu supranacia aŭ monda potenco estus perforte starigita de la pli potencaj nacioj, oni povus timi, ke ĝi servos al apartaj interesoj, aŭ ke ĝi povus preni la flankon de unu nacio aŭ alia; ce qui compromettrait la valeur et l'efficacité de son action. kiu kompromitus la valoron kaj efikecon de ĝia ago. En dépit des inégalités que le développement économique et l'armement introduisent entre les communautés politiques, elles sont toutes très sensibles en matière de parité juridique et de dignité morale. Malgraŭ la malegalecoj, kiujn enkondukas ekonomia disvolviĝo kaj armilaroj inter politikaj komunumoj, ili ĉiuj estas tre sentemaj koncerne leĝan egalecon kaj moralan dignon. C'est la raison très valable pour laquelle les communautés nationales n'acceptent qu'à contrecœur un pouvoir, qui leur serait imposé de force, ou aurait été constitué sans leur intervention ou auquel elles ne se seraient pas librement ralliées. Ĉi tio estas la tre valida kialo, kial la naciaj komunumoj senintence akceptas potencon, kiu estus trudita al ili per forto, aŭ estus konstituitaj sen ilia interveno aŭ al kiuj ili ne libere aliĝus. » «
Lire l'Encyclique Legu la Enciklikon
ALBERT JACQUARD ALBERT JACQUARD
« À q ui appartient la Terre ? "Al kio apartenas la Tero? À l'avenir... Estonte ...
Il a été long de penser aux générations à venir. Ĝi delonge pensas pri estontaj generacioj.
Y a-t-on tellement pensé ? Ĉu ni pensis tiel multe?Le plus souvent, on a fait l'hypothèse Plej ofte ni faris la hipotezon
que demain serait comme aujourd'hui. ke morgaŭ estus kiel hodiaŭ.
Au fond, la plupart des cultures ne pensent pas l'avenir. Esence, plej multaj kulturoj ne pensas pri la estonteco.Demain dépend de nous. Morgaŭ dependas de ni.
Nous pouvons laisser faire ; Ni povas lasi ĝin iri;
c'est la base du système économique, ĝi estas la bazo de la ekonomia sistemo,
quand la fondation d'une démocratie planétaire serait d'agir. kiam la fundamento de tutmonda demokratio estus agi. » «À propos des réfugiés Pri rifuĝintoj
Pourquoi appelle-t-on certaines populations des « minorités » ? Kial iuj homoj nomiĝas "minoritatoj"?
La boutade « des papiers pour personne » est bien plus significative qu'on ne le croit. La ŝerco "paperoj por iu ajn" estas multe pli signifa ol ni pensas.Je ne comprends qu'une chose : l'homogénéité de l'homme . Mi komprenas nur unu aferon: la homogenecon de homo . Tous sont semblables. Ĉiuj similas. Le concept de minorité est arbitraire. La koncepto de minoritato estas arbitra. Il ne faudrait plus jamais demander de papiers à personne. Vi neniam petu iun ajn pli da paperoj. Es-tu humain ? Ĉu vi estas homo? C'est ce qui compte. Jen kio gravas. As-tu une peau blanche ou autre ? Ĉu vi havas blankan haŭton aŭ ion? On s'en fout ! Ni ne zorgas! Ce serait le point de départ. Ĉi tiu estus la deirpunkto. La réalité est-elle dans l'unité de l'espèce ? Ĉu realeco estas en la unueco de la speco? La réponse est oui. La respondo estas jes.
Commençons par revenir à une définition de l'homme assumant la réalité des droits humains. Ni komencu per reveno al difino de homo supozanta la realecon de homaj rajtoj. Où que vous soyez, qui que vous soyez, vous êtes un être humain ; Kie ajn vi estas, kiu ajn vi estas, vi estas homo ; on vous reconnaît comme tel. ni rekonas vin kiel tia. Vous avez les mêmes droits et les mêmes devoirs. Vi havas la samajn rajtojn kaj samajn devojn. Cette interprétation des textes de la Déclaration des droits de l'Homme devrait être communément admise et appliquée. Ĉi tiu lego de la tekstoj de la Deklaracio de Homaj Rajtoj estu vaste akceptita kaj aplikata.
Dans les droits fondamentaux, le droit de propriété apparaît d'abord comme le signe d'une absence de réflexion. En fundamentaj rajtoj la rajto pri posedado unue aperas kiel la signo de manko de interkonsiliĝo. La propriété dont il est question, il faut la respecter, disent ces mots, jusqu'au moment où elle nuit à l'humanité. La havaĵo en demando, ĝi devas esti respektata, diru ĉi tiujn vortojn, ĝis ĝi damaĝos la homaron. La propriété n'est pas la loi absolue. Nemoveblaĵo ne estas la absoluta juro. Dès lors qu'elle compromet l'intérêt commun, elle doit être mise en cause. Ĉar ĝi kompromitas la komunan intereson, ĝi devas esti pridemandata.
Le texte de la Déclaration universelle des droits de l'homme est écrit. Estas skribita la teksto de la Universala Deklaracio de Homaj Rajtoj.
Les mots doivent être développés avec les données actuelles, qui n'étaient pas les mêmes en 1948. La vortoj devas esti ellaboritaj kun la aktualaj datumoj, kiuj ne ekzistis la samaj en 1948.Nous avons à réaliser l'unité de l'humanité... Ni devas konscii la unuecon de la homaro ...
Retour au menu Reen al la menuo
Fonder un État planétaire. Trovis tutmondan ŝtaton. Pourquoi pas ? Kial ne?
De toutes les structures planétaires existantes, je préfère nettement l'Unesco. El ĉiuj ekzistantaj planedaj strukturoj mi tre preferas Uneskon.
Avant de recréer l'Organisation mondiale du commerce, il nous faut fonder l'unité humaine . Antaŭ ol rekrei la Mondan Komercan Organizon, ni devas konstrui homan unuecon .Actuellement, notre référence, s'agissant d'une possible transformation de l'histoire, nous renvoie au Conseil national de la Résistance, il y a soixante-dix ans, ou à la Révolution française, il y a plus de deux cents ans... Nuntempe nia referenco, pri ebla transformo de la historio, rilatas nin al la Nacia Konsilio de Rezisto, antaŭ sepdek jaroj, aŭ al la Franca Revolucio, antaŭ pli ol ducent jaroj. ..
Si l'histoire de l'homme n'était qu'une seule année, depuis homo habilis, homo erectus , etc., jusqu'à ce que l'on marche sur la Lune, homo habilis , c'était hier... Se la historio de la homo estis nur unu jaro, de homo habilis, homo erectus , ktp, ĝis oni marŝas sur la Luno, homo habilis , ĝi estis hieraŭ ...
Le pétrole est apparu sur la Terre à tel endroit. La nafto aperis sur la Tero ĉe ĉi tiu loko. Par hasard. De ŝanco.
Pourquoi ne pas le considérer comme un bien collectif, de même que l'ensemble des ressources fournies par la Terre ? Kial ne konsideri ĝin kiel kolektivan bonon, same kiel ĉiujn rimedojn havigitajn de la tero? Imaginons un robinet commun où tous les peuples du monde iraient puiser leur énergie. Imagu komunan frapeton, kie ĉiuj popoloj de la mondo altigus sian energion.Sous quelle autorité ? Sub kiu aŭtoritato? Nous pourrions accepter le constat que cette autorité n'est nulle part, pour concevoir un système permettant à l'humanité non seulement de répartir, mais encore de restreindre une consommation abusive volée à l'avenir. Ni povus akcepti la konstaton, ke ĉi tiu aŭtoritato nenie konceptas sistemon, kiu permesas al la homaro ne nur distribui sed ankaŭ restrikti misuzan konsumon ŝtelitan en la estonteco. Dire que nous avons un tel pouvoir de destruction et de nuisances irréversibles par nos choix d'énergies ! Diri, ke ni havas tian potencon detruan kaj neinversigeblan nuancon per nia elekto de energioj!
Peut-on fonder une culture planétaire ? Ĉu ni povas trovi tutmondan kulturon? Actuellement, elle est subie. Nuntempe ŝi suferas. Coca-Cola est une consommation planétaire, mais ce n'est pas une culture humaniste. Coca-Vosto estas tutmonda konsumo, sed ĝi ne estas humanisma kulturo. Il nous faut passer de la consommation à la culture. Ni devas pasi de konsumo al kulturo. Il s'agit d'articuler ce que la nature a fait, avec la prise en charge de la suite par les cultures humaines. Temas pri artikoli kion faris la naturo, kun zorgado pri la estonteco fare de homaj kulturoj. Cette prise en charge suppose une autorité disant : « Moi, je décide telle chose. Ĉi tiu supozo supozas aŭtoritaton dirante: "Mi, mi decidas tian. » «
Comment peut-on concilier démocratie planétaire et efficacité ? Kiel ni povas repacigi tutmondan demokration kaj efikecon? Lorsque l'on n'a plus d'imagination, les idées ne semblent pas applicables. Kiam vi ne havas imagon, la ideoj ne ŝajnas aplikeblaj. Elles sont dites « utopistes ». Ili estas nomataj "utopiaj". Nous avons le choix entre ne rien faire en disant « on n'y peut rien » et trouver les formes, les idées, les innovations, pour réagir. Ni havas la elekton inter fari nenion per diro "ni ne povas fari ion ajn" kaj trovi la formojn, la ideojn, la novigojn, por reagi. Chacun d'entre nous est une multitude potentielle . Ĉiu el ni estas potenciala amaso . (...) (...)
L'humanité a désormais la responsabilité de mettre ce qu'elle connaît enfin du présent Homaro nun havas la respondecon meti tion, kion ĝi finfine scias pri la donaco
au service de l'avenir commun. servanta al la komuna estonteco. La mutation dans laquelle nous nous trouvons La mutacio en kiu ni trovas nin
implique l'urgence pour nous tous d'élargir notre concept de l'humanité. implicas la urĝon por ni ĉiuj pligrandigi nian koncepton de homaro. (...) (...)Comment, sans politique mondiale ? Kiel, sen monda politiko? Si nous admettons que les richesses de l'eau et de l'énergie appartiennent à tous les hommes, la décision doit être prise en commun par une collectivité de terriens. Se ni agnoskas, ke riĉeco de akvo kaj energio apartenas al ĉiuj homoj, la decido devas esti prenita kune de komunumo de teranoj.
Le problème n'est pas de savoir si un gouvernement mondial existera. La problemo ne estas, ĉu monda registaro ekzistos. Sûrement, il sera. Certe li estos.
Dans trente ans, cent ou mille ans, quelle que soit l'échéance, il nous faut imaginer une Terre En tridek jaroj, cent aŭ mil jaroj, kiu ajn estu la limdato, ni devas imagi Teron
avec des élus sur tous les continents. kun elektitaj reprezentantoj sur ĉiu kontinento. Pourquoi ne pas y travailler ? Kial ne labori tie? Chacun doit avoir un poids. Ĉiuj devas havi pezon.Il y a plus de trente ans, avec l'Appel des cent ; Antaŭ pli ol tridek jaroj, kun la Alvoko de la Cent; cent personnalités médiatiques avaient cru pouvoir peser assez fort pour contrer le danger nucléaire. Cent amaskomunikilaj personecoj pensis, ke ili povus pezi sufiĉe por kontraŭbatali la nuklean danĝeron. Désormais s'impose l'Appel des sept milliards de terriens. Nun necesas la alvoko de la sep miliardoj da teranoj.
L'urgence est à une réflexion collective sur la planétarisation, et non plus la nationalisation des richesses vitales. La urĝaĵo estas por kolektiva pripensado pri la planarigo, kaj ne plu pri ŝtatigo de esenca riĉeco.
Pour la nation, de même que pour l'Europe, il est trop tard. Por la nacio, kiel por Eŭropo, estas tro malfrue. Reste cependant des décisions à prendre sur une planète où nous devons nous éduquer mutuellement pour apprendre à vivre ensemble. Tamen ankoraŭ estas decidoj esti faritaj sur planedo, kie ni devas eduki unu la alian por lerni vivi kune.
Sans doute les mécanismes de nos démocraties sont-ils aujourd'hui épuisés. Sendube la mekanismoj de niaj demokratioj jam elĉerpiĝis. Pour que cette autorité planétaire soit conforme à la démocratie, tout est à inventer, y compris la démocratie elle-même. Por ĉi tiu planeda aŭtoritato konformiĝi al demokratio, ĉio devas esti elpensita, inkluzive de demokratio mem.
Nous avons à dresser l'inventaire des décisions qui ne peuvent qu'être planétaires, et trouver une méthode pour que ceux qui tranchent le fassent au nom et dans l'intérêt du peuple des terriens. Ni devas ellabori inventaron de decidoj, kiuj nur povas esti planedaj, kaj trovi metodon por tiuj, kiuj decidas fari tion en la nomo kaj en la intereso de la homoj de la teranoj.
Extraits de Réinventer l'humanité , Albert Jacquard et Hélène Amblard, Sang de la Terre, 2013 Eltiraĵoj de Reinventado de la homaro , Albert Jacquard kaj Hélène Amblard, Sango de la Tero, 2013
EMMANUEL MOUNIER EMMANUEL MOUNIER
« Comne nous avions posé, devant nos camarades fédéralistes, la question : Quelle Europe ? "Comne ni estis demandintaj, antaŭ niaj federalistoj, la demandon: Kio Eŭropo? nous posons aujourd'hui, devant nos camarades pacifistes, la question : Quelle paix ? hodiaŭ, fronte al niaj pacemaj kamaradoj, ni demandas nin: Kia paco? Non pas pour fuir l'action en prétextant de ses incertitudes, mais pour y entrer mieux armés. Ne por fuĝi la agon kun la preteksto de ĝiaj necertecoj, sed por pli bone armiiĝi. Les uns répondent : le calme inaliénable de l'âme, que chacun doit faire régner en soi-même. Iuj respondas: la nealirebla trankvilo de la animo, kiun ĉiuj devas regi en vi mem. Les autres : la suspension de toute guerre par l'Assemblée des États-Unis du Monde. Aliaj: la ĉesigo de iu milito fare de la Usona Monda Asembleo. D'autres enfin : la résolution préalable des conflits de classe et la destruction du capitalisme générateur d'impérialisme et de guerre. Aliaj, finfine, estas la antaŭa solvo de klasaj konfliktoj kaj la detruo de kapitalismo, la generatoro de imperiismo kaj milito.
Ces réponses doivent à tout instant s'éclairer et se compléter l'une par l'autre. Ĉi tiuj respondoj devas esti lumigitaj kaj kompletigitaj unu post la alia. Il n'y aura jamais de paix si nous ne chassons pas à tout instant la guerre de nos coeurs, si nous acceptons à l'avance, fut-ce pour combattre la guerre, ses jeux traditionnels : si le socialisme ne sait ici qu'emboîter le pas à Machiavel et à Richelieu, malheur à lui ! Neniam estos paco, se ni ne ĉesas la militon el niaj koroj ĉiam, se ni akceptas anticipe, se ĝi celos batali la militon, ĝiajn tradiciajn ludojn: se socialismo scias ĉi tie nur tion sekvu veston al Maŝavelli kaj al Richelieu, ve al li! Il aura perdu son âme, et peut-être ses positions avant que le siècle ne passe. Li estos perdinta la animon, kaj eble liaj pozicioj antaŭ la jarcento pasos.
Mais nous savons aussi que cette paix spirituelle ne peut être autarcique, qu'il n'y a pas de pacifisme sans une action concrète pour supprimer la première et la plus ancienne des guerres froides : la guerre sociale. Sed ni ankaŭ scias, ke ĉi tiu spirita paco ne povas esti aŭtarkia, ke ne ekzistas pacifismo sen konkretaj agoj por subpremi la unuan kaj la plej malnovan el la malvarmaj militoj: la socia milito. Ici le pacifisme doit prendre conscience des illusions lyriques qui le menacent s'il oublie la condition où vivent les hommes pour n'entendre que la seule indifférence de leurs sentiments . Ĉi tie pacifismo devas konsciiĝi pri la lirikaj iluzioj, kiuj minacas ĝin, se ĝi forgesas la kondiĉon, en kiu vivas viroj kaj aŭdas nur la indiferentecon de siaj sentoj . » «
« Et maintenant ? " Kaj nun? » , Esprit , février 1949 » Spirito , februaro 1949
Les équivoques du pacifisme La ekvivalentoj de pacismo
« La faiblesse commune à toutes ces attitudes se révéle à la manière dont les hommes réclament aujourd'hui la paix. " La komuna malforteco de ĉiuj ĉi tiuj sintenoj estas rivelita per la maniero, kiel hodiaŭ viroj asertas pacon. Ils ne veulent pas la paix, ils l'attendent, ils se sont laissé persuader que tout se passe en dehors d'eux, que des combinaisons impénétrables et des fatalités inflexibles décident par-dessus leurs têtes de la paix et de la guerre, que la paix leur sera lâchée ou la guerre assénée sans qu'ils aient la moindre responsabilité dans l'affaire. Ili ne volas pacon, ili atendas ĝin, ili lasas sin persvadi, ke ĉio okazas ekster ili, ke nepenetreblaj kombinaĵoj kaj neflekseblaj mortiĝoj decidas pri siaj kapoj de paco kaj milito, ke paco estos perdita al ili aŭ la milito okazos sen ke ili havu la plej malmultan respondecon en la afero.
Vienne un homme comme Garry Davis qui fonce dans les fatalités, se mette en cause, et montre ostensiblement à tous qu'un simple geste d'homme peut déjà déconcerter les puissances, que des dizaines d'audaces semblables les embarrasseraient, et des milliers les paralyseraient, leur réaction n'est pas de recevoir cette leçon exemplaire et de se mettre en cause à leur tour. Vieno, viro kiel Garry Davis, kiu iras en fatalojn, pridemandas sin, kaj montras abunde al ĉio, ke simpla gesto de homo povas jam malkonfesi la potencojn, ke dekduoj da similaj aŭdacoj embarasus ilin, kaj miloj paralizita, ilia reago estas ne ricevi ĉi tiun ekzemplan lecionon kaj memstare defii sin. Ils regardent, applaudissent, et demandent des autographes. Ili rigardas, aplaŭdas kaj petas aŭtografojn. Les 15.000 spectateurs du Vél' d'Hiv', et leur enthousiasme, ce n'est pas négligeable, c'est preuve que l'attention se réveille. La 15.000 spektantoj de la Vél 'd'Hiv', kaj ilia entuziasmo, ĝi ne estas neglektebla, estas pruvo, ke la atento vekiĝas. Mais ce peut être aussi, si rien ne suit dans les volontés, une vaste parade de la lâcheté collective. Sed ĝi ankaŭ povas esti, se nenio sekvas en la voloj, vasta defilado de kolektiva malkuraĝo. La paix n'est pas une édification des oreilles, elle est une édification des mains et du coeur. Paco ne estas edifo de la oreloj, ĝi estas edifo de la manoj kaj de la koro. » «
Esprit , "Révision du pacifisme", février 1949 Spirito , "Revizio de pacismo", februaro 1949
Lire l'intégralité de ce texte Legu ĉi tiun tutan tekston
La société nationale et internationale La nacia kaj internacia socio
(...) « Cependant, le monde s'internationalise en fait de plus en plus. (...) " Tamen la mondo fariĝas pli kaj pli internacia. Il n'est plus de nations indépendantes au vieux sens du mot. Ne plu ekzistas sendependaj nacioj en la malnova senco de la vorto. Les aires d'influence préludent à l'unité mondiale, qui devra se faire tôt ou tard, mais sous trois conditions : que les nations renoncent à la souveraineté totale, non pas au profit d'un super-impérialisme, mais d'une communauté démocratique des peuples ; La areoj de influo estas enkonduko al monda unueco, kiu devas veni pli frue aŭ pli malfrue, sed sub tri kondiĉoj: ke nacioj renuncu al totala suvereneco, ne por la avantaĝo de super-imperiismo, sed de komunumo demokratiaj homoj; que l'union se fasse entre les peuples et leurs représentants élus, non entre les gouvernements ; ke kuniĝo estu inter popoloj kaj iliaj elektitaj reprezentantoj, ne inter registaroj; que les forces d'impérialisme, notamment économique, qui se servent tantôt du nationalisme, tantôt du cosmopolitisme, soient brisées par les peuples unis. ke la fortoj de imperiismo, precipe ekonomiaj, kiuj foje uzas naciismon, foje kosmopolitismon, estas dispremitaj de la unuiĝintaj popoloj. Jusque-là, toute organisation internationale sera minée de l'intérieur par les forces de guerre. Ĝis tiam, iu ajn internacia organizo estos minata de interne de la militfortoj. » (...) » (...)
Le personnalisme, Que Sais-je ? Personalismo, Kion mi scias? n° 395, PUF, 1949 N-ro 395, PUF, 1949
Télécharger l'intégralité de ce texte Elŝutu ĉi tiun tutan tekston
ANDRÉ GIDE ANDRE GIDE
« Assumer le plus possible d'humanité, " Supozu kiel eble plej multe da homaro,
voilà la bonne formule. tio estas la taŭga formulo. » «Les Nourritures Terrestres, 1897 La Ter-Manĝaĵoj, 1897
« Il ne peut plus être question ici de frontières géographiques ou politiques, de races ni de patries. " Ne plu povas esti ĉi tie demando pri geografiaj aŭ politikaj limoj, pri rasoj aŭ pri hejmlandoj. La Suède, au balcon de l'Europe, n'en tient pas compte, et les attributions du prix Nobel me rassurent ; Svedio, sur la balkono de Eŭropo, ne atentas ĝin, kaj la Nobel-premioj trankviligas min; ce qui compte ici c'est la protection, la sauvegarde de cet esprit, "sel de la terre", qui peut encore sauver le monde ; kio gravas ĉi tie estas la protekto, gardado de ĉi tiu spirito, "salo de la tero", kiu ankoraŭ povas savi la mondon; l'élection de quelques-uns qui ont de leur mieux lutté pour son triomphe et pour qui cette lutte est devenue proprement la raison d'être, lutte plus âpre, plus difficile aujourd'hui que jamais ; la elekto de iuj, kiuj batalis plej bone por sia triumfo kaj por kiuj ĉi tiu lukto fariĝis ĝuste la kialo por esti, batalo pli severa kaj pli malfacila hodiaŭ ol neniam; plus décisive aussi je l'espère ; pli decida, ankaŭ mi esperas; celle du petit nombre contre la masse, de la liberté contre toute forme de dictature, des droits de l'homme et de l'individu contre l'oppression menaçante, les mots d'ordre, les jugements dictés, les opinions imposées ; tiu de la malgranda nombro kontraŭ la maso, de libereco kontraŭ ĉiuj formoj de diktaturo, de la rajtoj de la homo kaj de la individuo kontraŭ minaca subpremo, sloganoj, diktitaj juĝoj, truditaj opinioj; lutte de la culture contre la barbarie. la lukto de kulturo kontraŭ barbareco. » «
Texte envoyé par Gide au jury du prix Nobel, le 13 novembre 1947 Teksto sendita de Gide al la Nobel-premiita ĵurio, la 13-an de novembro 1947
JEAN GIONO JEAN GIONO
« La preuve que seule l'action des quatre peuples a compté c'est qu'ils ont forcé les quatre gouvernements à se déjuger. "La pruvo, ke nur la agado de la kvar popoloj kalkulis, estas ke ili devigis la kvar registarojn reveni. Il n'est donc pas vrai que mourir pour la patrie est le sort le plus beau. Tial ne certas, ke morto por la patrujo estas la plej bela sorto. Il n'est donc pas vrai que, qui veut la paix prépare la guerre. Tial ne estas vere, ke kiu volas pacon preparas militon. Il n'est donc pas vrai qu'une armée forte défend la paix puisque, si nous avions une armée aussi forte que ce que nos chefs militaires le réclamaient, nous aurions la guerre. Estas do ne vere, ke forta armeo defendas la pacon, ĉar se ni havus armeon tiel fortan kiel niaj militestroj asertis, ni havus militon. Et nous avons la paix. Kaj ni havas pacon Et brusquement nous voyons que c'est possible et que c'est facile d'aimer les Allemands et d'aimer les Italiens. Kaj subite ni vidas, ke eblas kaj ke estas facile ami la germanojn kaj ami la italojn. Sous quels prétextes va-ton continuer à pousser aux armements. Sub kiaj pretekstoj vi plu premos por armilaroj? Nous ne voulons pas nous en servir. Ni ne volas uzi ĝin. Nous construisons la paix sans nous en servir. Ni konstruas pacon sen uzi ĝin. La suite logique de l'aventure de septembre 38, c'est le désarmement universel. La logika konsekvenco de la aventuro de la 38-a de septembro estas universala malarmado. Croyez-vous que les gouvernements nous auraient dit de leur gré autant de vérité d'un seul coup . Ĉu vi kredas, ke registaroj diris al ni tiom da vero samtempe . » «
Précisions , 1939 Detaloj , 1939
La guerre ne crée que la guerre Milito nur kreas militon
« La guerre ne crée que la guerre. " Milito nur kreas militon. La vérité est extrêmement simple. La vero estas ege simpla. Le désarroi des esprits se mesure à la nécessité de redire les vérités les plus simples. La konfuzo de mensoj estas mezurita per la neceso ripeti la plej simplajn verojn. La guerre est tout simplement le contraire de la paix. Milito estas simple la malo de paco. C'est la destruction de la paix. Ĝi estas detruo de paco. Une destruction ne protégé ni ne construit ce qu'elle détruit. Detruo ne protektas aŭ konstruas tion, kion ĝi detruas. Vous défendez votre liberté par la guerre ? Ĉu vi defendas vian liberecon per milito? La guerre est immédiatement la perte totale de votre liberté. Milito estas tuj la totala perdo de via libereco. Comment la perte totale de la liberté peut-elle protéger la liberté ? Kiel la totala perdo de libereco povas protekti liberecon? Vous voulez rester libre et il faut immédiatement vous soumettre, l'absolu de votre victoire étant en rapport direct avec l'absolu de votre soumission. Vi volas resti libera kaj devas tuj sendi, la absoluto de via venko estas en rekta rilato kun la absoluto de via aliĝo.
Vous me dites soumission momentanée jusqu'à la victoire . Vi diras al mi momentan submetiĝon ĝis venko . Méfiez-vous des mots : la victoire de qui ? Gardu vin pri vortoj: kies venko? De vous qui défilerez au pas dans les rangs et ferez « tête droite » et présenterez l'arme jusque sous les arcs de triomphe ? Ĉu el vi, kiu defilos en la rangoj kaj faros "kapon rekta" kaj prezentos la armilon eĉ sub la arkoj de triumfo? Non, victoire de ceux à qui vous présenterez les armes et que vous saluerez au commandement de « tète droite » ; Ne, venko de tiuj, al kiuj vi prezentas armilojn kaj salutas la ordonon de "dekstra kapo"; vous avez défendu votre liberté par la guerre ; vi defendis vian liberecon per milito; vous avez gagné la guerre de la liberté et vous êtes dans la soumission la plus totale. vi gajnis la militon de libereco kaj vi plej multas. Vous me dites momentanée , mais qui fera cesser ce momentané ? Vi diras al mi momentan , sed kiu ĉesos ĉi tiun momenton? Pas vous puisque vous n'êtes plus libre. Ne vi, ĉar vi ne plu estas libera. Le bon vouloir de vos chefs ? La bonvolo de viaj estroj? Vous convenez donc que votre liberté est sujette de vos chefs. Vi do konsentas, ke via libereco submetas viajn estrojn. Et si elle est sujette, vous ne l'avez donc pas défendue et vous êtes tombé dans le danger que vous vouliez éviter. Kaj se temas, vi ne defendis ĝin kaj vi falis en la danĝeron, kiun vi volis eviti. 
Donc la guerre ne peut pas défendre la liberté. Do milito ne povas defendi liberecon. Elle ne peut rien défendre qu'elle-même. Ŝi mem ne povas defendi ion ajn. Et quand elle vous présente le poteau, la corde et le bandeau pour les yeux, elle se défend elle-même, seule. Kaj kiam ŝi enkondukas vin al la stangeto, la ŝnuro kaj la blindaĵo, ŝi defendas sin sola. Au matin de toutes les mobilisations générales, les guerres qu'on présente sont toujours raisonnables. Matene de ĉiuj ĝeneralaj mobilizadoj, la militoj, kiujn oni prezentas, estas ĉiam akcepteblaj. Ceux qui refusent alors de la faire ont l'air de refuser la marche en avant. Tiuj, kiuj rifuzas tion, ŝajnas rifuzi marŝi antaŭen. Ils refusent seuls de reculer. Ili sole rifuzas malantaŭeniri. Car se servir de la guerre pour s'enrichir d'empires ou de richesses spirituelles, c'est devenir plus pauvre de tout. Uzi militon por riĉigi sin per imperioj aŭ spiritaj riĉaĵoj estas fariĝi pli malriĉa de ĉio. » «
Recherche de la pureté , 1939 Serĉo pri pureco , 1939
PIERRE BERGÉ PIERRE BERGÉ
« Fais en sorte que l'idée d'humanité excède en toi celle de toute autre communauté. " Certigu, ke la ideo de homaro en vi superas tiun de iu alia komunumo. Fais-toi citoyen du monde autant qu'il est possible. Faru vin civitano de la mondo kiel eble plej multe. Les États, en d'autres termes, comptent moins que le destin de l'humanité. Ŝtatoj, interalie, kalkulas malpli ol la sorto de la homaro. Lorsqu'ils deviennent des obstacles au progrès de la paix, les États doivent s'effacer devant la loi commune. Kiam ili fariĝas obstakloj por la progreso de paco, ŝtatoj devas fali antaŭ la komuna juro. […] [...]
Ou bien la défense invétérée, obscurantiste des “nations”. Aŭ la netuŝema, obskurantisma defendo de "nacioj". Ou bien la décision résolue d'assumer des paris raisonnables dont pourrait sortir le progrès de l'humanité. Aŭ la decidema decido supozi raciajn vetojn el kiuj povus progresi la progreso de la homaro. […] [...]
Liberté, j'écris ton nom, 1991 Libereco, mi skribas vian nomon, 1991
Devant l'abîme Antaŭ la abismo
« N'est-ce pas pas Edouard Herriot qui écrit quelque part : « Jamais on ne me pardonnera d'avoir été à la fois, un homme de lettre et un homme politique, car jamais on ne comprendra quel fut mon violon d'Ingres ! " Ĉu ne estas Edouard Herriot, kiu skribas ie:" Mi neniam estos pardonita pro tio, ke mi estis viro de leteroj kaj politikisto, ĉar neniam oni komprenos, kio estis mia violono d'Ingres ! Ces deux situations, cette double action, c'est un peu ce qui se passe, toute proportion gardée, pour la plupart d'entre nous. Ĉi tiuj du situacioj, ĉi tiu duobla ago, estas iom tio, kio okazas proporcie por la plej multaj el ni. Nous ne faisons pas métier de pacifisme ! Ni ne faras pacisman komercon! On ne décrète pas, un beau matin, entre quinze et vingt ans, je serai pacifiste comme on serait dentiste, notaire ou architecte. Oni ne dekretas, unu belan matenon, inter dek kvin kaj dudek jaroj, mi estos pacema, ĉar oni estus dentisto, notario aŭ arkitekto.Le pacifisme provient d'un état de choses qui oblige les hommes à réagir. Pacismo venas de stato de aferoj, kiu devigas homojn reagi. Le pacifisme est et doit être uniquement une réaction. Pacismo estas kaj devas esti nur reago. Nous avons tous, ou à peu près, des occupations littéraires, scientifiques ou artistiques que nous avons abandonnées, en partie, pour nous consacrer à cette grande question qu'est la PAIX. Ni ĉiuj havas literaturajn, sciencajn aŭ artajn okupojn, kiujn ni parte forlasis por dediĉi nin al la granda demando pri PACO.
Nous avons abandonné ces activités particulières parce que nous savons très bien que si demain la guerre éclatait, c'en serait fini et de la littérature et de la science et de l'art. Ni forlasas ĉi tiujn apartajn agadojn ĉar ni scias tre bone, ke se la milito eksplodos morgaŭ, ĝi finiĝus kaj literaturo kaj scienco kaj arto.
Nous avons abandonné ces activités particulières parce que nous savons très bien qu'ainsi nous les conserverons, peut-être, plus longtemps. Ni forlasis ĉi tiujn apartajn agadojn ĉar ni scias tre bone, ke ni konservos ilin, eble, pli longe.
Il est encore, hélas, des sourires supérieurs qui tombent du haut de certains fauteuils académiques : « Comment s'occuper de questions sociales ? Ĝi ankoraŭ bedaŭras ridetajn maljunulojn, kiuj falas de la supro de iuj akademiaj seĝoj: "Kiel trakti sociajn aferojn? L'esprit n'est-il pas là qui supplée à tout le reste ? Ĉu la spirito ne estas tie, kiu liveras ĉiujn ceterajn? ». ".
La guerre n'est-elle pas là qui supprime tous les esprits ? Ĉu milito ne subpremas ĉiujn mensojn? Les esprits et les fauteuils ? La spiritoj kaj la brakseĝoj?
Il faut que chacun comprenne bien qu'aujourd'hui l'heure est exceptionnellement grave. Ĉiuj devas kompreni, ke hodiaŭ la tempo estas escepte serioza.
C'est peut-être la dernière fois que nous avons l'occasion de jouer notre carte. Ĉi tio eble estas la lastan fojon, kiam ni havas la ŝancon ludi nian karton.
Demain il sera trop tard. Morgaŭ estos tro malfrue.
Demain ce sera fini. Morgaŭ ĝi finiĝos.
Fini de nos libertés qui s'ankylosent depuis dix ans ! Finita de niaj liberecoj, kiuj estas alkroĉitaj dum dek jaroj!
Fini de nos espoirs qui palissent chaque jour davantage ! Finita kun niaj esperoj, kiuj kreskas ĉiutage!
C'est maintenant qu'il faut agir. Nun necesas agi. A chaque heure, chaque minute, chaque seconde. Ĉiu horo, ĉiu minuto, ĉiu dua.
C'est maintenant qu'il faut nous grouper, car si nous ne sommes pas, aujourd'hui, solidaires dans la vie, nous serons, demain, solidaires dans la mort. Nun ni devas esti kolektitaj, ĉar se ni ne hodiaŭ unuiĝas en la vivo, morgaŭ ni unuiĝos en la morto.
Nous unir, nous grouper, nous rassembler, tels doivent être nos soucis et nos préoccupations. Kunigi, grupigi, kunigi, ĉi tiuj devas esti niaj zorgoj kaj niaj zorgoj.
Un rassemblement contre la guerre doit se créer dans le but d'allier toutes les consciences libres, tous les hommes de bonne volonté contre un ennemi commun. Oni devas krei manifestacion kontraŭ milito por kombini ĉiujn liberajn konsciencojn, ĉiujn bonintencajn homojn kontraŭ komuna malamiko. Il ne s'agit pas là d'idéologies politiques ou philosophiques. Ĉi tiuj ne estas politikaj aŭ filozofiaj ideologioj. Il s'agit de Vie. Temas pri vivo. De Vie ou de Mort ! Vivo aŭ Morto!
C'est après de subtils calculs que nous avons pu sortir ce journal. Estis post subtilaj kalkuloj, ke ni povis aperigi ĉi tiun ĵurnalon. Ce n'est qu'un premier numéro, bien imparfait sans doute, et pourtant nous en sommes fiers, car nous avons l'impression d'avoir posé la première pierre du mur qui doit s'élever entre la Guerre et l'Humanité. Ĉi tio estas nur unua afero, certe neperfekta, kaj tamen ni fieras pri tio, ĉar ni havas la impreson esti metinta la unuan ŝtonon de la muro, kiu devas leviĝi inter Milito kaj Homaro.
Ce numéro est un numéro de lancement, et bientôt c'est un hebdomadaire que nous voulons vous présenter. Ĉi tiu numero estas lanĉa numero, kaj baldaŭ ĝi estas ĉiusemajne, kiun ni volas prezenti al vi.
Je sais tout ce que ce projet peut avoir d'ambitieux et de difficile. Mi scias ĉion, kion ĉi tiu projekto povas havi ambicia kaj malfacila. Je le sais et pourtant c'est d'un coeur ferme que j'affronte l'avenir, car je sais aussi que la Patrie Mondiale et ce Rassemblement Contre la Guerre peuvent désormais compter sur vous. Mi scias ĝin kaj tamen kun firma koro mi alfrontas la estontecon, ĉar mi ankaŭ scias, ke la Monda Hejmlando kaj ĉi tiu Rally kontraŭ Milito nun povas havi al vi. » «
Éditorial de Pierre Bergé (décembre 1948) Eldonejo de Pierre Bergé (decembro 1948)
pour La Patrie Mondiale n° 1 dont il était rédacteur en chef (il y eut deux numéros). por La Patrie Mondiale n-ro 1, de kiu li estis ĉefredaktoro (estis du aferoj).
ALBERT EINSTEIN ALBERT EINSTEIN
Albert Einstein citoyen du monde Albert Einstein civitano de la mondo
(14 mars 1879 / 18 avril 1955) (14 marto 1879/18 aprilo 1955)
Albert Einstein en 1947 Albert Einstein en 1947« Je m'empresse d'exprimer au vétéran de guerre Davis ma reconnaissance pour les sacrifices qu'il a accomplis pour le bien-être de l'Humanité. " Mi rapidas esprimi al la milita veterano Davis mian dankemon pro la oferoj, kiujn li faris por la bonstato de la homaro.
En renonçant volontairement à sa citoyenneté, il s'est positionné comme apatride pour pouvoir lutter pour les droits naturels de ceux qui sont laissés-pour-compte qui témoignent du déclin moral de notre époque ». Renoncante sin mem al sia civitaneco, li sin pozis kiel senpatra por batali por la naturaj rajtoj de tiuj, kiuj restas malantaŭe, kiuj atestas la moralan malkreskon de nia tempo. " (1950) (1950)
« Il n'y a pas d'autorité supra-nationale "Ne ekzistas supra-nacia aŭtoritato
suffisante et en qui on puisse avoir confiance. sufiĉas kaj en kiu oni povas fidi. » «Lettre ouverte à l'Assemblée générale des Nations Unies, New York, octobre 1947 Malferma Letero al la Ĝenerala Asembleo de Unuiĝintaj Nacioj, Novjorko, oktobro 1947
« Il ne pourra jamais y avoir accord total sur le contrôle international et l'administration de l'énergie atomique, ou sur le désarmement général tant qu'il n'y aura pas de modification du concept traditionnel de souveraineté nationale. " Neniam povas esti kompleta interkonsento pri internacia kontrolo kaj administrado de atoma energio, aŭ pri ĝenerala senarmado ĝis ŝanĝo en la tradicia koncepto de nacia suvereneco. Car, tant que l'énergie et les armements atomiques seront considérés comme une partie vitale de la sécurité nationale, aucune nation ne fera plus que d'accorder une attention formelle aux traités internationaux. Ĉar, kondiĉe ke energio kaj atomaj armiloj estas konsiderataj esenca parto de nacia sekureco, neniu nacio faros pli ol doni formalan atenton al internaciaj traktatoj.
La sécurité est indivisible. Sekureco estas nedividebla. Elle ne peut être atteinte que lorsque les garanties nécessaires de la loi et d'application de la loi existent partout, si bien que la sécurité militaire n'est plus le problème d'un Etat seul. Ĝi povas esti atingita nur kiam la necesaj garantioj de leĝo kaj leĝo ekzistas ĉie, tiel ke milita sekureco ne plu estas la problemo de unu ŝtato sole. Il n'y a pas de compromis possible entre la préparation à la guerre d'une part et la préparation d'une société mondiale fondée sur la loi et l'ordre d'autre part . Ne ekzistas kompromiso inter preparo al milito unuflanke kaj preparo por tutmonda socio bazita sur juro kaj ordo aliflanke . (...) (...)
Nous sommes pris dans une situation dans laquelle chaque citoyen de chaque pays, ses enfants et le travail de toute sa vie sont menacés par l'insécurité terrible qui règne dans notre monde aujourd'hui. Ni estas kaptitaj en situacio, en kiu ĉiu civitano de ĉiu lando, liaj infanoj kaj la laboro de lia tuta vivo estas minacataj de la terura malsekureco, kiu hodiaŭ regas en nia mondo. Le progrès du développement technologique n'a pas accru la stabilité et le bien-être de l'humanité. La progreso de teknologia disvolviĝo ne pliigis stabilecon kaj bonstaton de la homaro. A cause de notre incapacité à résoudre le problème de l'organisation internationale, ce progrès a en réalité contribué aux dangers qui menacent la paix et l'existence même de l'humanité. Pro nia nekapablo solvi la problemon de la internacia organizo, ĉi tiu progreso fakte kontribuis al la danĝeroj minacantaj pacon kaj la ekziston mem de la homaro.
Les délégués de cinquante-cinq gouvernements réunis dans la seconde assemblée générale des Nations unies, se rendraient compte sans aucun doute du fait que dans les deux dernières années — depuis la victoire sur les puissances de l'Axe — aucun progrès appréciable n'a été réalisé en direction de la prévention de la guerre ou des accords dans des champs spécifiques tels que le contrôle de l'énergie atomique et la coopération économique dans la reconstruction des zones dévastées par la guerre. La delegitoj de kvindek kvin registaroj kunvenitaj en la dua Ĝenerala Asembleo de UN, sendube rimarkos, ke en la lastaj du jaroj - ekde la venko super la Aksaj potencoj - neniu estiminda progreso estis farita direktita al preventado de milito aŭ interkonsentoj en specifaj kampoj kiel la kontrolo de atomenergio kaj ekonomia kunlaboro en rekonstruado de areoj detruitaj de milito.
On ne peut pas reprocher ces échecs aux Nations unies. Ni ne povas kulpigi ĉi tiujn misfunkciojn ĉe Unuiĝintaj Nacioj. Aucune organisation internationale ne peut être plus puissante que les pouvoirs constitutionnels qui lui ont été donnés, ou que ses composantes ne veulent être. Neniu internacia organizaĵo povas esti pli potenca ol la konstituciaj povoj, kiuj estis donitaj al ĝi, aŭ tio, ke ĝiaj elektantoj ne volas esti. En fait les Nations unies sont une institution extrêmement importante et utile pourvu que les peuples et les gouvernements du monde réalisent que c'est simplement un système de transition vers le but final, qui est l'établissement d'une autorité supranationale investie de pouvoirs législatifs et exécutifs suffisants pour maintenir la paix. Fakte Unuiĝintaj Nacioj estas ekstreme grava kaj utila institucio, kondiĉe ke la popoloj kaj registaroj de la mondo konsciu, ke ĝi estas simple sistemo de transiro al la fina celo establi supranacian aŭtoritaton kun leĝdonaj povoj. kaj ekzekutivoj sufiĉaj por konservi pacon.
L'impasse actuelle réside dans le fait qu'il n'y a pas d'autorité supra-nationale suffisante et en qui on puisse avoir confiance. La nuna impaso kuŝas en tio, ke ne ekzistas sufiĉa supra-nacia aŭtoritato por konfidi. » (...) » (...)
Lire l'intégralité de ce texte Legu ĉi tiun tutan tekston Read the text (english) Legu la tekston (angla) Downlaod this text Subskribu ĉi tiun tekston
BERTRAND RUSSELL BERTRAND RUSSELL
« La science a rendu la souveraineté nationale incompatible avec la survie de l'humanité. "La scienco igis la nacian suverenecon nekongrua kun la postvivado de la homaro.
La seule alternative est maintenant un gouvernement mondial ou la mort ». La sola alternativo nun estas monda registaro aŭ morto .
MARCEL MAUSS MARCEL MAUSS
« L'esprit de paix est avant "La spirito de paco estas antaŭe
tout un esprit de fédération » tuta spirito de federacio "
« Pas plus qu'il n'est possible de créer et de faire adopter une langue universelle avant qu'il existe une société universelle, pas plus il n'est possible de créer une paix universelle avant qu'il existe une société universelle. "Nek povas esti kreita kaj adopti universalan lingvon antaŭ ol ekzistas universala socio, nek eblas krei universalan pacon antaŭ ol ekzistas universala socio." (…) (...)
Il faut avancer de proche en proche en réalisant des sociétés de plus en plus grandes ou, puisque la mode actuelle est non seulement aux grandes nations, mais aussi aux petites, des fédérations et des confédérations de plus en plus vastes. Necesas progresi paŝon post paŝo realigante kompaniojn pli grandajn kaj pli grandajn, ĉar la nuna modo estas ne nur por la grandaj nacioj, sed ankaŭ por la malgrandaj, federacioj kaj konfederacioj pli kaj pli vastaj.
L'esprit de paix est avant tout un esprit de fédération ; La spirito de paco estas antaŭ ĉio spirita federacio; il n'est possible que par la fédération et c'est ce qu'il faut créer pour avoir la paix, et non pas inversement créer la paix pour avoir ensuite des États-Unis d'Europe ou du monde. eblas nur per la federacio kaj ĉi tio devas esti kreita por havi pacon, kaj ne kontraŭvole krei pacon kaj tiam havi Usonon de Eŭropo aŭ la mondo. C'est quand il y aura des États-Unis d'Europe qu'il y aura la paix en Europe, quand il y aura des États-Unis du monde qu'il y aura la paix dans le monde. Kiam tiam estos Usono de Eŭropo, ke estos paco en Eŭropo, kiam estos Usono de la mondo, ke estos paco en la mondo. Pas avant ; Ne antaŭe; prenons sur nous la hardiesse, le risque et le ridicule de cette prophétie ». prenu sur nin la aŭdacon, la riskon kaj la ridindon de ĉi tiu profetaĵo. "
Lire le texte : “La nation et l'internationalisme” (1920) Legu la tekston : "La Nacio kaj Internaciismo" (1920)
CHARLIE CHAPLIN CHARLIE ĈAPITRO
« « Il faut nous battre pour libérer le monde, pour renverser les frontières et les barrières raciales, pour en finir avec l'avidité, avec la haine et l'intolérance. Ni devas batali por liberigi la mondon, por renversi limojn kaj rasajn barojn, fini la avidon, malamon kaj maltoleremon. Il faut nous battre pour construire un monde de raison, un monde où la science et le progrès mèneront tous les hommes vers le bonheur. Ni devas batali por konstrui mondon de racio, mondo kie scienco kaj progreso kondukos ĉiujn homojn al feliĉo. » «
Charlie Chaplin Charlie Chaplin
Le Dictateur, 1940 La diktatoro, 1940'Pourquoi n'êtes-vous pas devenu citoyen américain ?' "Kial vi ne fariĝis usona civitano?" demanda une autre voix. demandis alia voĉo. 'Je ne vois aucune raison de changer de nationalité. 'Mi vidas nenian kialon ŝanĝi naciecon. Je me considère comme un citoyen du monde,' répondis-je. Mi konsideras min civitano de la mondo, 'mi respondis. ” - "-
(extrait de “Histoire de ma vie” de Charles Chaplin) (el la "Rakonto de Mia Vivo" de Charles Chaplin)Le dialogue ci-dessus eut lieu à la conférence de presse suivant la première de Monsieur Verdoux à New York, où des journalistes hostiles se refusèrent à parler du film mais lui posèrent avec insistance des questions sur ses opinions politiques, son patriotisme, ses problèmes d'impôts et son refus d'adopter la nationalité américaine. La supra dialogo okazis ĉe la gazetara konferenco post la premiero de s-ro Verdoux en Novjorko, kie malfavoraj ĵurnalistoj rifuzis paroli pri la filmo, sed insistis pri demandoj pri liaj politikaj vidpunktoj, lia patriotismo, lia impostoj kaj lia rifuzo adopti usonan naciecon.
Chaplin a également dit : “I consider myself a citizen of the world, an internationalist… I just happen to have been born in London, England. Chaplin diris ankaŭ: "Mi konsideras min civitano de la mondo, internaciisto ... Mi ĵus alvenis al Londono, Anglujo. It could have been Burma or China or Timbuktu, I'd still be the way I am. Povus esti Birmo aŭ Ĉinio aŭ Timbukto, mi tamen estus tia. I'd keep my first citizenship because, being an accident of birth, it wouldn't have any real significance. Mi ŝatus konservi mian unuan konaton, ĉar naskante akcidenton ĝi ne havis ian signifon. But wherever I live I'll conform to the rules, laws and regulations of that country.” - Dans “My Father, Charlie Chaplin” de Charles Chaplin Jr. Sed kie ajn mi loĝos, mi konformas al la reguloj, leĝoj kaj regularoj de tiu lando. " - En" Mia Patro, Charlie Chaplin "de Charles Chaplin Jr.
Lors d'un discours à Carnegie Hall en 1942 Chaplin déclara, “I'm not a citizen, I don't need citizenship papers, and I've never had patriotism in that sense for any country, but I'm a patriot to humanity as a whole. Dum parolado en Carnegie Hall en 1942, Chaplin deklaris, "Mi ne estas civitano, mi ne bezonas civitanajn paperojn, kaj mi neniam havis patriotismon en tiu senco por iu ajn lando, sed mi estas patrioto al la homaro kiel tuto. I'm a citizen of the world. Mi estas civitano de la mondo. If the Four Freedoms mean anything after this war, we don't bother about whether we are citizens of one country or another.” Se la Kvar Liberecoj signifas ion post ĉi tiu milito, ni ne hezitu diri "Ni estas civitanoj de unu lando aŭ alia."
Plus tard, en 1948, Chaplin dit à un interrogateur américain du Service d'immigration et de naturalisation, “I consider myself as much a citizen of America as anybody else and my great love has always been here in this country […] at the same time I don't feel I am allied to any one particular country. Poste, en 1948, Chaplin diris al usona pridemandanto de la Servo pri Enmigrado kaj Naturigo, "Mi konsideras min granda civitano de Usono en lia aro. samtempe mi ne sentas min aliancita kun iu ajn lando. I feel I am a citizen of the world. Mi sentas, ke mi estas civitano de la mondo. I feel that when the day comes and we have the barriers down and so forth so the people come and go all around the world and be a part of any country, and I have alwyas felt that about citizenship.” ( source ) Mi sentas, ke kiam venos la tago kaj ni havas la barojn kaj plu kaj la mondon kaj la mondon, mi tamen sentis tion pri civitaneco. " ( Fonto )
WINSTON CHURCHILL KURCHILLA VENIKO
« À moins qu'un gouvernement mondial "Krom monda registaro
se soit rapidement constitué et n'entre efficacement en action, tout l'avenir de l'humanité est sombre et incertain ». estas rapide konstituita kaj ne efike agas, la tuta estonteco de la homaro estas malhela kaj necerta.
LINUS PAULING LINUS PAULING
« Le temps est venu pour toutes les nations du monde, de remplacer le patriotisme national par une loyauté envers l'ensemble de l'humanité, d'abandonner la guerre pour le Droit mondial , et d'employer les ressources du monde et les produits du labeur humain au bénéfice de tous les humains, où qu'ils soient ». "Venis la tempo, ke ĉiuj nacioj de la mondo anstataŭigu nacian patriotismon per lojaleco al la tuta homaro, forlasi la militon por monda juro kaj uzi la rimedojn de la mondo kaj la produktojn de la mondo. homa laboro por la avantaĝo de ĉiuj homoj, kie ajn ili estas. "
« Je pense qu'il y a un pouvoir plus puissant que celui diabolique de la force militaire, des bombes atomiques - c'est le pouvoir du bon, de la moralité, de l'humanitarisme ». "Mi pensas, ke ekzistas potenco pli potenca ol la malbonulo de la armea forto, la atombomboj - ĝi estas la potenco de la bono, la moraleco, la humana". No More War !, 1958 Neniu Milito!, 1958
SHINZO HAMAI SHINZO HAMAI
Lettre du maire d'Hiroshima au maire de Chelmsford (Grande-Bretagne) Letero de la Urbestro de Hiroŝimo al la Urbestro de Chelmsford (Britio)
« Monsieur, "Sinjoro,
Je suis heureux d'apprendre que vous et votre ville allaient être au centre de la compagne pour les élections-pilotes qui commencent le 20 juin 1949. Mi feliĉas aŭdi, ke vi kaj via urbo estos en la centro de la kampanjo por la pilotaj elektoj komenciĝantaj la 20an de junio 1949.
Je suis convaincu que l'effroyable expérience que nous, citoyens d'Hiroshima, nous avons subie le 6 août 1945, reste marquée dans notre mémoire. Mi estas konvinkita, ke la terura sperto, kiun ni, civitanoj de Hiroirosima, suferis la 6an de aŭgusto 1945, restas markita en nia memoro. Les événements de ce jour tragique dépassent l'imagination humaine. La eventoj de ĉi tiu tragika tago preterpasas la homan imagon. Nous n'avons pas à blâmer les utilisateurs de cette arme terrible, mais à condamner la guerre elle-même qui suscite inévitablement aujourd'hui de telles calamités. Ni ne devas kulpigi la uzantojn de ĉi tiu terura armilo, sed kondamni la militon mem, kiu hodiaŭ neeviteble provokas tiajn katastrofojn.
Il faut que les peuples du monde entier prennent conscience de ce fait : si l'humanité se résout à une nouvelle guerre, des tragédies plus épouvantables encore en seront la rançon. La homoj de la mondo devas konsciiĝi pri ĉi tiu fakto: se la homaro rezolu sin al nova milito, eĉ pli teruraj tragedioj estos la prezo.
Nous, citoyens d'Hiroshima, avons renoncé inconditionnellement à la guerre, et fût-ce au prix d'immenses sacrifices, nous sommes déterminés à prévenir une telle catastrophe en n'importe quel point du monde. Ni, civitanoj de Hiroŝimo, senkondiĉe rezignis militon, kaj eĉ koste de grandegaj oferoj, ni estas deciditaj malhelpi tian katastrofon en iu ajn mondo.
Mais nous savons que la paix ne peut s'établir seulement par des prières ou des propagandes humanitaires. Sed ni scias, ke paco ne povas establiĝi nur per preĝo aŭ humanisma propagando. Nous avons compris après de longues et profondes réflexions que la paix du monde ne peut être assurée que lorsque les États-nations auront rejeté leurs armes et que sera établi un gouvernement supra-national auquels seront délégués ceux des pouvoirs qui, détenus - comme la puissance militaire - par les États souverains, nuisent directement aux relations entre les nations au point de provoquer les conflits. Ni komprenis post longaj kaj profundaj pripensoj, ke la paco de la mondo povas esti certigita nur kiam la nacio-ŝtatoj malakceptis siajn armilojn kaj ke estos establita supra-nacia registaro, al kiu estos delegitaj tiuj potencoj, kiuj, militistoj - de suverenaj ŝtatoj, rekte malhelpas la rilatojn inter nacioj ĝis la punkto de provoki konflikton.
Le Japon a renoncé d'une façon permanente à la guerre dans sa nouvelle Constitution et cette déclaration d'une nation vaincue est peut-être sans portée, mais pourtant, si des nations comme la vôtre et les États-Unis se décidaient à donner l'exemple en prenant des mesures semblables aux nôtres, nous pensons que de réaliser un monde heureux cesserait d'être une loingtaine chimère. Japanio konstante rezignis pri milito en sia nova Konstitucio kaj ĉi tiu deklaro de venkita nacio povus esti sensignifa, sed tamen, se nacioj kiel via kaj Usono decidis doni Prenante mezurojn similajn al la niaj, ni pensas, ke por realigi feliĉan mondon, ĝi ĉesos esti sonĝema urbo.
Je forme des vœux sincères pour le succès de votre campagne d'élections-pilotes et pour le succès de l'Assemblée des peuples en 1950. Il ne faut plus d'autres Hiroshima. Mi sincere esperas por la sukceso de via pilota elekta kampanjo kaj por la sukceso de la Popola Asembleo en 1950. Ne plu bezonas Hiroŝimo.
Avec mon grand espoir dans les résultats que vous pourrez obtenir. Kun mia granda espero pri la rezultoj vi povas akiri.
Sincèrement vôtre, » Sincere via, »
Shinzo Hamai , Peuple du Monde n° 12, du 2 juillet 1949 Shinzo Hamai , Homoj de la Mondo n-ro 12, 2 julio 1949
Shinzo Hamai, maire d'Hiroshima en 1947-1955 puis en 1959-1967, a œuvré pour reconstruire sa ville et pour en faire un symbole de paix. Shinzo Hamai, urbestro de Hiroŝimo en 1947-1955 kaj 1959-1967, laboris por rekonstrui sian urbon kaj fari ĝin simbolo de paco. Il a établi que chaque année soit fait un discours, le jour du 6 août, pour adresser au monde une Déclaration de paix. Li establis, ke ĉiujare parolado estas farita la 6an de aŭgusto por pritrakti la mondon kun Deklaro de Paco. Le statut faisant d'Hiroshima une « ville de la paix » a été inscrit dans la loi japonaise le 6 août 1949. La statuso de Hiroŝimo kiel " urbo de paco" estis enigita en la japana juro la 6an de aŭgusto 1949.
Le 3 mars 1966, Shinzo Hami fera partie des 13 personnalités qui lancèrent « L'Appel des 13 » La 3an de marto 1966, Shinzo Hami estos unu el 13 personuloj, kiuj lanĉis " La Apelacio de 13"
THÉODORE MONOD THODODORE MONOD
« Pourquoi j'ai été l'un des premiers en France " Kial mi estis unu el la unuaj en Francio
à m'inscrire sur le registre des citoyens du monde ? enskribiĝi sur la registro de civitanoj de la mondo?Bien entendu pour joindre ma voix à toutes celles déjà venues proclamer que le seul espoir de l'humanité était d'accepter, après être sorti de l'âge des cavernes, de sortir enfin de celui des casernes. Kompreneble kunigi mian voĉon al ĉiuj, kiuj jam venas por proklami, ke la sola espero de la homaro estis akcepti, post la foriro de la kavernoj, fine eliri el la kazerno. Il faut donc en finir avec l'amour de la guerre et des armes en adoptant l'idéal de l'espérance messianique, formulée par le prophète Isaïe, celui de la Montagne Sainte, "on ne se fera ni torts ni dommages, on n'apprendra plus la guerre, les armes seront transformées en instruments aratoires". Ni devas tial fini la amon al milito kaj armiloj adoptante la idealon de la mesiana espero, formulita de la profeto Jesaja, tiu de la Sankta Monto, "ni ne estos vunditaj aŭ damaĝitaj, ni ne vidos 'lernos pli pri milito, armiloj transformiĝos al agrikulturaj iloj'.
Le salut de l'espèce humaine est à ce prix. La savo de la homa specio estas je tiu prezo.
Saura-t-elle le découvrir à temps ? Ĉu ŝi scios ĝin ĝustatempe? » «« Que les sociétés humaines soient aujourd'hui soumises à un gigantesque effort d'uniformisation à outrance, c'est l'évidence. " Ke homaj socioj hodiaŭ estas submetitaj al giganta penado de tro-normigado estas evidenta. La civilisation industrielle, mécanique et productiviste, fondée sur la puissance matérielle et l'argent, se prétend la Civilisation et s'arroge le droit de juger de la santé d'un pays au seul chiffre de son produit national brut, qui n'est pourtant qu'une somme arithmétique des activités, sans défalcation des nuisances. Industria, me mechanicalanika kaj produktivisma civilizo, fondita sur materiala potenco kaj mono, asertas esti Civilizo kaj arogas al si la rajton juĝi la sanon de lando al la ununura figuro de ĝia malneta nacia produkto, kio ne tamen aritmetika sumo de agadoj, sen perdo de nuanco.
Du bonheur national brut qui, lui, intéresse directement les hommes, il n'est jamais question : tant pis pour la qualité des rapports humains, tant pis pour les virtualités propres des ethnies ou des régions, tant pis aussi pour la nature, toujours plus allègrement saccagée au nom de dogmes impies, celui de l'efficacité technique (faire une chose pour la simple raison qu'on peut la faire) ou celui du profit (faire les choses parce qu'elles rapportent). Malneta nacia feliĉo, kiu rekte interesas virojn, neniam estas demando: tro malbona por la kvalito de homaj rilatoj, tro malbona por la specioj etnaj aŭ regionaj, tro malbona por la naturo, ĉiam pli maltrankvile prirabita en la nomo de senpacaj dogmoj, tiu de teknika efikeco (farante aferon pro la simpla kialo, ke ĝi fareblas) aŭ tiu de profito (farante aferojn, ĉar ili raportas). (...) (...)
Partout sur la terre, des États, nés des hasards de la décolonisation, à l'abri de frontières souvent absurdes, se montrent plus soucieux de hâter la fabrication de citoyens sagement coulés au même moule que de respecter les autonomies culturelles ; En la tuta mondo, Ŝtatoj, naskitaj de la eblecoj de malkoloniigado, ŝirmitaj de ofte absurdaj landlimoj, montras sin pli fervoraj por akceli fabrikadon de civitanoj saĝe mulditaj al la sama muldilo ol respekti la kulturajn aŭtonomojn; ceux d'entre eux qui comptent des pasteurs nomades, par exemple, font bien voir parfois qu'ils ne portent qu'une affection modérée à des hommes libres. tiuj el tiuj, kiuj havas nomadajn pastrojn, ekzemple, foje lasas klare, ke ili havas nur moderan korinklinon por liberaj viroj. (...) (...)
Si notre propre culture s'est engagée dans la voie du progrès matériel et de la religion du profit, regardons au moins avec sympathie et respect ceux qui ont choisi la participation à un Univers organisé, la réintégration de l'humain dans le cosmique, le reflet au niveau de la vie des lois du monde invisible, ceux pour lequels le temps est un rythme né de la danse du dieu créant le monde, et la destinée une aventure sérieuse, souvent héroïque. Se nia propra kulturo okupiĝas pri la vojo de materia progreso kaj religio de profito, ni rigardu almenaŭ simpation kaj respekton por tiuj, kiuj elektis partopreni organizitan universon, la reintegriĝon de la homo en la kosmon, la pripensado pri la vivnivelo de la leĝoj de la nevidebla mondo, tiuj por kiuj tempo estas ritmo naskita de la danco de la dio kreanta la mondon, kaj destino serioza aventuro, ofte heroa. » «
Et si l'Aventure humaine devait échouer , Grasset 2000 Kaj se la Homa Aventuro malsukcesus , Grasset 2000
CHIEF JOSEPH ĈEF JOSEPH
« Tous les hommes ont été créés par le même Esprit Divin. " Ĉiuj homoj estis kreitaj de la sama Dia Spirito. Nous sommes tous frères. Ni ĉiuj estas fratoj. Notre terre est la mère de tous les êtres humains, et tous devraient bénéficier de ses bienfaits de manière égale. Nia tero estas la patrino de ĉiuj homoj, kaj ĉiuj devus profiti egale. Je sais que nous autres, Indiens, devons changer... Mi scias, ke ni indianoj devas ŝanĝi ...
Nous voulons seulement avoir les mêmes droits que les autres hommes, nous voulons être comme faisant partie de l'humanité. Ni nur volas havi la samajn rajtojn ol aliaj viroj, ni volas esti parto de la homaro. Et lorsque l'Indien sera traité par l'homme blanc comme tout autre être humain, alors nous ne connaîtrons plus la guerre. Kaj kiam la indiano estas traktata de la blankulo kiel iu alia homo, tiam ni ne plu konos la militon. Nous aimerions être les enfants d'une même et seule famille sous un seul et unique ciel entouré du même pays, et nous prions pour que cela advienne. Ni ŝatus esti la infanoj de unu kaj sola familio sub unu sola ĉielo ĉirkaŭita de la sama lando, kaj ni preĝas, ke tio okazu. » «
Chief Joseph de la tribu Nez-Percé Ĉefo Jozefo de la Nez-Percé-tribo
EDGAR MORIN EDGAR MORIN
« Il faut rejeter le cosmopolitisme sans racines, qui est abstrait, pour le cosmopolitisme terrien, celui du citoyen de notre petite planète singulière. " Ni devas malakcepti kosmopolitismon sen radikoj, kio estas abstrakta, por surtera kosmopolitismo, tiu de la civitano de nia unuopa planedo. En même temps tous les ré-enracinements ethniques ou nationaux sont légitimes, à condition qu'ils s'accompagnent du plus profond encore ré-enracinement dans l'identité humaine terrestre. Samtempe, ĉiuj etnaj aŭ naciaj reradikiĝoj estas laŭleĝaj, kondiĉe ke ili estas akompanataj de la plej profunda reradikiĝo en la surtera homa identeco. » «Ma gauche , 2010 Mi maldekstre , 2010
« Moteur d'occidentalisation, le développement est un mythe qu'il faut aujourd'hui abandonner " Okcidenta motoro, disvolviĝo estas mito, kiun oni devas nun forlasi
au profit d'une politique de l'homme et de la civilisation . favore al politiko de homo kaj de civilizo . » «Appel « Changeons de voie, changeons de vie » Voki "Ni ŝanĝu stratojn, ŝanĝu vivojn"
« Nous sommes devant un choix, en effet, toute l'espèce humaine est réunie sous une "communauté de destin", puisqu'elle partage les mêmes périls écologiques ou économiques, les mêmes dangers provoqués par le fanatisme religieux ou l'arme nucléaire. "Ni estas antaŭ elekto, ja la tuta homa specio estas kunigita sub" komunumo de destino ", ĉar ĝi dividas la samajn ekologiajn aŭ ekonomiajn danĝerojn, la samajn danĝerojn provokitajn de religia fanatikismo aŭ nukleaj armiloj. Cette réalité devrait générer une prise de conscience collective et donc souder, solidariser, hybrider. Ĉi tiu realaĵo devus generi kolektivan konscion kaj tiel veldi, solidigi, hibridigi. Or l'inverse domine : on se recroqueville, on se dissocie, le morcellement s'impose au décloisonnement, on s'abrite derrière une identité spécifique - nationale et/ou religieuse. Sed la reverso regas: ni kurbigas, ni disigas, fragmentiĝo trudas sin al malkompariĝo, ni kaŝas malantaŭ specifa identeco - nacia kaj / aŭ religia.
Nous croyons comme Montaigne le disait déjà au XVIe siècle que « tout homme est mon compatriote » et que l'humanisme se déploie comme respect de tout être humain. Ni kredas, kiel Montaigne jam diris en la deksesa jarcento, ke "ĉiu homo estas mia samlandano" kaj ke la humanismo disvolviĝas kiel respekto al ĉiu homo. (...) Les problèmes et périls vitaux apportés par la mondialisation lient désormais tous les êtres humains dans une communauté de destin. (...) La esencaj problemoj kaj danĝeroj alportitaj de tutmondiĝo ligas nun ĉiujn homojn en komunumo de destino. Nous devons reconnaître notre matrie terrienne (qui a fait de nous des enfants de la terre) notre patrie terrestre (qui intègre nos diverses patries) notre citoyenneté terrienne (qui reconnaît notre responsabilité dans le destin terrestre). Ni devas rekoni nian surtera ventro (kiu igis nin infanoj de la tero) nian surtera patrujo (kiu integras diversajn hejmojn) nian surteran civitanecon (kiu agnoskas nian respondecon pri la surtera destino). Chacun d'entre nous est un moment, une particule dans une gigantesque et incroyable aventure, issue d'homo sapiens-demens, notre semblable dès la préhistoire, et qui s'est poursuivie dans la naissance, la grandeur, la chute des empires et civilisations et qui est emportée dans un devenir où tout ce qui semblait impossible est devenu possible dans le pire comme dans le meilleur. Ĉiu el ni estas momento, ero en giganta kaj nekredebla aventuro, naskita de homo sapiens-demens, tia kiel en antaŭhistorio, kaj kiu daŭris en la naskiĝo, la grandeco, la falo de la imperioj kaj civilizacioj kaj tio estas portata al estonteco, kie ĉio, kio ŝajnis neebla, fariĝis ebla malbona kiel en la plej bona. Aussi un humanisme approfondi et régénéré est il nécessaire à notre volonté de ré-humaniser et régénérer nos pays, nos continents, notre planète. Do profunda kaj regenera humanismo estas necesa al nia volo rehejmiĝi kaj regeneri niajn landojn, niajn kontinentojn, nian planedon. » «
Lire l'Appel d'Edgar Morin Legu la alvokon de Edgar Morin
« Changeons de voie, changeons de vie » , le 24 février 2017 " Ni ŝanĝu stratojn, ŝanĝu vivojn " , 24-a de februaro 2017(L'Appel était à signer ici - mais le lien ne marche plus) (La alvoko estis subskribi ĉi tie - sed la ligo ne plu funkcias)
Éloge de la métamorphose Laŭdo de metamorfozo
« (...) Pour élaborer les voies qui se rejoindront dans la Voie, il nous faut nous dégager d'alternatives bornées, auxquelles nous contraint le monde de connaissance et de pensée hégémoniques. "(...) Por disvolvi la vojojn kuniĝantajn laŭ la Vojo, ni devas liberigi nin de limigitaj alternativoj, al kiuj la mondo de hegemonia scio kaj penso limigas nin. Ainsi il faut à la fois mondialiser et démondialiser, croître et décroître, développer et envelopper. Tiel necesas kaj tutmondiĝi kaj malekvilibrigi, kreski kaj malpliiĝi, disvolvi kaj envolvi.
L'orientation mondialisation/démondialisation signifie que, s'il faut multiplier les processus de communication et de planétarisation culturelles, s'il faut que se constitue une conscience de “Terre-patrie”, il faut aussi promouvoir, de façon démondialisante, l'alimentation de proximité, les artisanats de proximité, les commerces de proximité, le maraîchage périurbain, les communautés locales et régionales. La tutmondisma / de-tutmondiga orientiĝo signifas, ke se necesas multobligi la procezojn de kultura komunikado kaj planlingvado, se necesas establi konscion pri "Terre-patrie", necesas ankaŭ antaŭenigi, en maniero, kiel de-tutmondiĝo, la loka manĝaĵo, lokaj metioj, lokaj butikoj, peri-urba merkatĝardenado, lokaj kaj regionaj komunumoj.
L'orientation croissance/décroissance signifie qu'il faut faire croître les services, les énergies vertes, les transports publics, l'économie plurielle dont l'économie sociale et solidaire, les aménagements d'humanisation des mégapoles, les agricultures et élevages fermiers et biologiques, mais décroître les intoxications consommationnistes, la nourriture industrialisée, la production d'objets jetables et non réparables, le trafic automobile, le trafic camion (au profit du ferroutage). La orientiĝo pri kresko / malkresko signifas, ke ni devas pliigi servojn, verdajn energiojn, publikan transporton, la pluralan ekonomion, inkluzive de la socia kaj solidara ekonomio, homaron de megacoj, agrikulturon kaj terkulturadon. biologiaj, sed malpliigas konsumantajn akciojn, industriigitajn manĝaĵojn, produktadon de uzeblaj kaj ne riparindaj objektoj, aŭtomobila trafiko, kamionotrafiko (favore al porketo).
L'orientation développement/enveloppement signifie que l'objectif n'est plus fondamentalement le développement des biens matériels, de l'efficacité, de la rentabilité, du calculable, il est aussi le retour de chacun sur ses besoins intérieurs, le grand retour à la vie intérieure et au primat de la compréhension d'autrui, de l'amour et de l'amitié. La orientiĝa disvolviĝo / envolvaĵo signifas, ke la celo ne plu estas fundamente disvolvi la materialan varon, efikecon, profitodon, kalkuleblan, ĝi estas ankaŭ la reveno de ĉiuj laŭ siaj hejmaj bezonoj, la granda reveno al la ena vivo kaj la ĉefeco de la kompreno de aliaj, de amo kaj amikeco.
Il ne suffit plus de dénoncer. Ne plu sufiĉas denunci. Il nous faut maintenant énoncer. Ni devas nun konstati. Il ne suffit pas de rappeler l'urgence. Ne sufiĉas telefoni al la urĝeco. Il faut savoir aussi commencer par définir les voies qui conduiraient à la Voie. Ni ankaŭ devas scii kiel komenci per difino de la vojoj, kiuj kondukus al la Vojo. (...) » (...) »
« Éloge de la métamorphose » , Le Monde , 10 janvier 2010 " Laŭdo de Metamorfozo " , Le Monde , 10 januaro 2010
Pour une politique de l'Humanité Por politiko de la homaro
« Ne faut-il pas nous défaire du terme de développement, " Ĉu ni ne devas forigi nin de la termino disvolviĝo,
même amendé ou amadoué en développement durable, soutenable ou humain ? eĉ modifita aŭ akcelita en daŭripova disvolviĝo, daŭripova aŭ homa?L'idée de développement a toujours comporté une base technique-économique, mesurable par les indicateurs de croissance et ceux du revenu. La ideo de disvolviĝo ĉiam havis te -nikan ekonomian bazon, mezureblan per indikiloj de kresko kaj enspezo. Elle suppose de façon implicite que le développement techno-économique est la locomotive qui entraîne naturellement à sa suite un «développement humain» dont le modèle accompli et réussi est celui des pays réputés développés, autrement dit occidentaux. Ĝi implicite supozas, ke tekoekonomia disvolviĝo estas la lokomotivo, kiu nature kondukas al "homa disvolviĝo", kies la realigita kaj sukcesa modelo estas tiu de la nomataj evoluintaj landoj, alivorte okcidentaj. Cette vision suppose que l'état actuel des sociétés occidentales constitue le but et la finalité de l'histoire humaine. Ĉi tiu vizio supozas, ke la nuna stato de okcidentaj socioj estas la celo kaj celo de la homa historio.
Le développement « durable » ne fait que tempérer le développement par considération du contexte écologique, mais sans mettre en cause ses principes ; "Daŭripova" disvolviĝo nur hardas la disvolviĝon konsiderante la ekologian kuntekston, sed sen pridubi ĝiajn principojn; dans le développement «humain», le mot humain est vide de toute substance, à moins qu'il ne renvoie au modèle humain occidental, qui certes comporte des traits essentiellement positifs, mais aussi, répétons-le, des traits essentiellement négatifs. en "homa" disvolviĝo, la homa vorto estas malplena de ĉiu substanco, krom se ĝi rilatas al la okcidenta homa modelo, kiu certe inkluzivas esence pozitivajn trajtojn, sed ankaŭ ni ripetu esence negativajn trajtojn.
Aussi le développement, notion apparemment universaliste, constitue un mythe typique du sociocentrisme occidental, un moteur d'occidentalisation forcenée, un instrument de colonisation des «sous-développés» (le Sud) par le Nord. Tiel disvolviĝo, ŝajne universalisma nocio, estas mito tipa de la okcidenta sociocentrismo, motoro de ekstrema okcidentiĝo, instrumento de koloniigo de la "subevoluinta" (sudo) fare de la nordo. Comme dit justement Serge Latouche, «ces valeurs occidentales [du développement] sont précisément celles qu'il faut remettre en question pour trouver solution aux problèmes du monde contemporain» ( le Monde diplomatique , mai 2001). Kiel prave diras Serge Latouche, "ĉi tiuj okcidentaj valoroj [de disvolviĝo] estas ĝuste tiuj, kiujn oni devas pridubi por trovi solvon al la problemoj de la nuntempa mondo" ( Le Monde Diplomatique , majo 2001). » (...) » (...)
Enseigner l'identité terrienne Instrua Tero-Identeco
in Les sept savoirs nécessaires à l'éducation du futur en La sep scioj necesaj por la edukado de la estonteco
Livre écrit à l'invitation de l'UNESCO, 1999 Libro skribita laŭ la invito de Unesko, 1999Diversité culturelle et pluralité d'individus Kultura diverseco kaj plureco de individuoj
« (...) On dit justement La Culture, on dit justement les cultures. "(...) Ni nur diras Kulturon, ni nur diras kulturojn.
La culture est constituée par l'ensemble des savoirs, savoir-faire, règles, normes, interdits, stratégies, croyances, idées, valeurs, mythes qui se transmet de génération en génération, se reproduit en chaque individu, contrôle l'existence de la société et entretient la complexité psychologique et sociale. Kulturo estas konstituita de ĉiuj scioj, scioj, reguloj, normoj, malpermesitaj, strategioj, kredoj, ideoj, valoroj, mitoj transdonitaj de generacio al generacio, reproduktitaj en ĉiu individuo, regas la ekziston de la socio kaj konservas la psikologian kaj socian kompleksecon. Il n'est pas de société humaine, archaïque ou moderne, qui soit sans culture, mais chaque culture est singulière. Ne ekzistas homa socio, arkaika aŭ moderna, tio estas sen kulturo, sed ĉiu kulturo estas unuopa. Ainsi, il y a toujours la culture dans les cultures, mais la culture n'existe qu'à travers les cultures. Tiel ĉiam ekzistas kulturo en kulturoj, sed kulturo ekzistas nur per kulturoj.
Les techniques peuvent migrer d'une culture à l'autre, comme ce fut le cas de la roue, de l'attelage, de la boussole, de l'imprimerie. Teknikoj povas migri de unu kulturo al alia, kiel estis la kazo kun la rado, la ŝraŭbo, la cirklo, la presaĵo. Il en est ainsi également de certaines croyances religieuses puis d'idées laïques qui, nées dans une culture singulière, ont pu s'universaliser. Ĉi tio validas ankaŭ pri iuj religiaj kredoj kaj sekularaj ideoj, kiuj, naskitaj el unuopa kulturo, povis universaligi. Mais il est dans chaque culture un capital spécifique de croyances, idées, valeurs, mythes et particulièrement ceux qui lient une communauté singulière à ses ancêtres, ses traditions, ses morts. Sed estas en ĉiu kulturo specifa ĉefurbo de kredoj, ideoj, valoroj, mitoj, kaj precipe tiuj, kiuj ligas unuopan komunumon al siaj prauloj, al ĝiaj tradicioj, al sia mortinto.
Ceux qui voient la diversité des cultures tendent à minimiser ou occulter l'unité humaine, ceux qui voient l'unité humaine tendent à considérer comme secondaire la diversité des cultures. Tiuj, kiuj vidas la diversecon de kulturoj, emas minimumigi aŭ obskuri homan unuecon, tiuj, kiuj vidas homan unuecon, emas konsideri la diversecon de kulturoj kiel malĉefa. Il est au contraire approprié de concevoir une unité qui assure et favorise la diversité, une diversité qui s'inscrit dans une unité. Male, ĝi taŭgas desegni unuecon, kiu certigu kaj antaŭenigu diversecon, diversecon, kiu estas parto de unueco.
Le double phénomène de l'unité et de la diversité des cultures est crucial. La duala fenomeno de unueco kaj diverseco de kulturoj estas kerna. La culture maintient l'identité humaine dans ce qu'elle a de spécifique ; Kulturo konservas homan identecon en kio ĝi havas specifan; les cultures maintiennent les identités sociales dans ce qu'elles ont de spécifique. kulturoj konservas sociajn identecojn en tio, kion ili specife havas. Les cultures sont apparemment closes sur elles-mêmes pour sauvegarder leur identité singulière. La kulturoj ŝajne estas fermitaj sur si por konservi sian unuopan identecon. Mais, en fait, elles sont aussi ouvertes : intégrant en elles non seulement des savoirs et des techniques, mais aussi des idées, des coutumes, des aliments, des individus venus d'ailleurs. Sed fakte ili estas ankaŭ malfermitaj: integrante en ili ne nur konojn kaj teknikojn, sed ankaŭ ideojn, morojn, nutraĵojn, individuojn de aliloke. Les assimilations d'une culture à l'autre sont enrichissantes. La asimiloj de unu kulturo al alia estas riĉigaj. Il y a aussi de grandes réussites créatrices dans des métissages culturels, comme ceux qui ont produit le flamenco, les musiques d'Amérique latine, le raï. Estas ankaŭ grandaj kreaj atingoj en kulturaj krucaj reproduktadoj, kiel ekzemple tiuj, kiuj produktis flandran, latinamerikan muzikon, raï. Par contre, la désintégration d'une culture sous l'effet destructeur d'une domination technico-civilisationnelle est une perte pour toute l'humanité dont la diversité des cultures constitue un de ses plus précieux trésors. Aliflanke, la malintegriĝo de kulturo sub la detrua efiko de teiconik-civiliza dominado estas perdo por la tuta homaro, kies diverseco de kulturoj konsistigas unu el ĝiaj plej altvaloraj trezoroj.
L'être humain est lui-même à la fois un et multiple. La homo estas samtempe ambaŭ kaj multoblaj. Nous avons dit que tout être humain, tel le point d'un hologramme, porte le cosmos en lui. Ni diris, ke ĉiu homo, kiel la punkto de hologramo, portas la kosmon en li. Nous devons voir aussi que tout être, même le plus enfermé dans la plus banale des vies, constitue en lui-même un cosmos. Ni ankaŭ devas vidi, ke ĉiu estaĵo, eĉ la plej enfermita en la plej banalaj vivoj, konsistigas en si kosmon. » (...) »(...)
L'identité et la conscience terrienne Identeca kaj tera konscio
« La mondialisation est certes unificatrice, mais il faut immédiatement ajouter qu'elle est aussi conflictuelle dans son essence. "Tutmondiĝo certe unuiĝas, sed ni devas tuj aldoni, ke ĝi ankaŭ konfliktas en sia esenco. L'unification mondialisante est de plus en plus accompagnée par son propre négatif qu'elle suscite par contre-effet : la balkanisation. La tutmondiga unuiĝo pli kaj pli akompanas sian propran negativon, kiun ĝi generas per kontraŭefiko: balkanizado. Le monde devient de plus en plus un, mais il devient en même temps de plus en plus divisé. La mondo fariĝas pli kaj pli unu, sed samtempe ĝi pli kaj pli dividiĝas. C'est paradoxalement l'ère planétaire elle-même qui a permis et favorisé le morcellement généralisé en Etats-nations : en effet, la demande émancipatrice de nation est stimulée par un mouvement de ressourcement dans l'identité ancestrale, qui s'effectue en réaction au courant planétaire d'homogénéisation civilisationnelle, et cette demande est intensifiée par la crise généralisée du futur (...) Paradokse estas la planeda epoko mem, kiu permesis kaj favoris la ĝeneraligitan fragmentadon en naci-ŝtatoj: efektive, la emancipa peto de nacio estas stimulita de reviviga movado en la praa identeco, kiu okazas en reago al la planeda fluo de civiliza homogenigo, kaj ĉi tiu peto estas pliigita de la ĝeneraligita krizo de la estonteco (...)
L'union planétaire est l'exigence rationnelle minimale d'un monde rétréci et interdépendant. Tutmonda kuniĝo estas la minimuma racia postulo de malkruta kaj interdependa mondo. Une telle union a besoin d'une conscience et d'un sentiment d'appartenance mutuelle nous liant à notre Terre considérée comme première et ultime Patrie . Tia kuniĝo bezonas konscion kaj sencon de reciproka aparteno ligante nin al nia Tero konsiderata kiel la unua kaj finfina patrujo . Si la notion de patrie comporte une identité commune, une relation d'affiliation affective à une substance à la fois maternelle et paternelle (incluse dans le terme féminin-masculin de patrie), enfin une communauté de destin, alors on peut avancer la notion de Terre-Patrie . Se la nocio patrolando inkluzivas komunan identecon, rilaton de afekcia rilato al materio kaj patra (inkluzivita en la ina-vira termino patrolando), fine komunumo de destino, tiam ni povas antaŭenigi la nocion de Terre-Patrie .
Aussi nous faut-il apprendre à "être-là" sur la planète. Do ni devas lerni "esti tie" sur la planedo. Apprendre à être-là, cela veut dire : apprendre à vivre, à partager, à communiquer, à communier ; Lerni esti tie signifas lerni vivi, dividi, komuniki, komuniki; c'est ce qu'on apprenait seulement dans et par les cultures singulières. ĝi estas tio, kion ni lernis nur en kaj per unuopaj kulturoj. Il nous faut désormais apprendre à être, vivre, partager, communiquer, communier aussi en tant qu'humains de la Planète Terre. Ni devas nun lerni esti, vivi, dividi, komuniki, komuniiĝi ankaŭ kiel homoj de Planedo-Tero. Non plus seulement être d'une culture, mais aussi être terriens. Ne nur esti kulturo, sed ankaŭ esti surtera. Nous devons nous vouer, non à maîtriser, mais à aménager, améliorer, comprendre. Ni devas sindediĉi nin, ne majstri, sed disvolvi, plibonigi, kompreni. Nous devons inscrire en nous : Ni devas skribi en ni:
- La conscience anthropologique , qui reconnaît notre unité dans notre diversité. La antropologia konscio , kiu rekonas nian unuecon en nia diverseco.
- La conscience écologique , c'est-à-dire la conscience d'habiter, avec tous les êtres mortels, une même sphère vivante (biosphère) ; Ekologia konscio , tio estas la konscio vivi kun ĉiuj mortaj estaĵoj, la sama viva sfero (biosfero); reconnaître notre lien consubstantiel avec la biosphère nous conduit à abandonner le rêve prométhéen de la maîtrise de l'univers pour nourrir l'aspiration à la convivialité sur terre. rekoni nian konsisteman ligon kun la biosfero kondukas nin forlasi la prometan sonĝon de regi la universon por nutri la aspiron al kunvivado sur la tero.
- La conscience civique terrienne , c'est-à-dire de la responsabilité et de la solidarité pour les enfants de la Terre. Terura civila konscio , tio estas respondeco kaj solidareco por la infanoj de la tero.
- La conscience spirituelle de l'humaine condition qui vient de l'exercice complexe de la pensée et qui nous permet à la fois de nous entre-critiquer, de nous autocritiquer et de nous entre-comprendre. La spirita konscio pri la homa kondiĉo, kiu devenas de la kompleksa ekzercado de pensado kaj permesas al ni ambaŭ kritiki, memkritiki kaj kompreni unu la alian.
Il nous faut enseigner, non plus à opposer l'universel aux patries, mais à lier concentriquement nos patries, familiales, régionales, nationales, européennes, et à les intégrer dans l'univers concret de la patrie terrienne. Ni devas instrui, ne plu kontraŭstari la universalon al la hejmoj, sed ligi koncentre niajn hejmojn, familiojn, regionajn, naciajn, eŭropajn, kaj integri ilin en la konkretan universon de la surtera patrujo. » (...) »(...)
ANATOLE FRANCE ANATOLE FRANCIA
« On croit mourir pour la patrie ; "Ili pensas, ke ili mortas pro sia lando;
on meurt pour des industriels » ni mortas pro industriistoj "Anatole France Anatole Francio
L'Humanité , le 18 juillet 1922 Homaro , 18 julio 1922
Qu'on le veuille ou non, l'heure est venue Ŝatas aŭ ne, alvenis la tempo
ou d'être citoyen du monde ou de voir périr toute civilisation aŭ esti civitano de la mondo aŭ vidi iun civilizacion perei« Mes amis, faites haïr la haine, c'est le plus nécessaire de votre tâche et le plus simple. "Miaj amikoj, malamas malamon, ĝi estas la plej necesa de via tasko kaj la plej simpla.
L'état où une guerre dévastatrice a mis la France et le monde entier vous impose des devoirs d'une extrême complexité, et, par conséquent, plus difficiles à remplir. La stato, en kiu devastiga milito estigis Francion kaj la tutan mondon, al vi trudas devojn de ekstrema komplekseco, kaj, sekve, pli malfacile plenumeblajn. Pardonnez moi d'y revenir…, c'est le grand point dont tout dépend. Pardonu min pro reveno ... tio estas la granda punkto de kiu ĉio dependas.
Vous devez, sans espoir de trouver aide et appui, ni même consentement, vous devez changer de fond en comble l'enseignement primaire, afin de former des travailleurs (il n'y a place aujourd'hui dans notre société qu'aux travailleurs, le reste sera emporté par la tourmente), former des travailleurs intelligents, instruits dans les arts qu'ils pratiquent, sachant ce qu'ils doivent à la communauté nationale et à la communauté humaine. Vi devas, sen espero trovi helpon kaj subtenon, aŭ eĉ konsenti, vi devas ŝanĝi la bazan edukadon por trejni laboristojn (ekzistas loko hodiaŭ en nia socio por laboristoj, la resto estos balaita de la turmentado), trejnos inteligentajn laboristojn, edukitajn en la artoj, kiujn ili praktikas, sciante, kion ili ŝuldas al la nacia komunumo kaj al la homa komunumo.
Brûlez, brûlez tous les livres qui enseignent la haine. Bruligu, bruligu ĉiujn librojn, kiuj instruas malamon. Exultez le travail et l'amour. Eksa laboro kaj amo.
Formez-nous des hommes raisonnables capables de fouler aux pieds les vaines splendeurs des gloires barbares et de résister aux ambitions sanguinaires des nationalistes et des impérialistes qui ont broyé leurs pères. Trejnigu nin per akcepteblaj viroj, kiuj povas piedpremi la vanajn splendojn de barbaraj gloroj kaj rezisti al la sangavidaj ambicioj de la naciistoj kaj imperiistoj, kiuj disbatis siajn patrojn. Plus de rivalités industrielles, plus de guerres. Ne plu industriaj rivalecoj, ne plu militoj. Le travail et la paix. Laboro kaj paco.
Qu'on le veuille ou non, l'heure est venue ou d'être citoyen du monde ou de voir périr toute civilisation. Ĉu plaĉas aŭ ne, la tempo por esti civitano de la mondo aŭ vidi iun civilizacion perei.
Mes amis, permettez-moi de former un voeu bien ardent qu'il me faut exprimer dans une forme trop rapide et trop incomplète, mais dont l'idée première me semble de nature à pénétrer dans tous les esprits généreux . Miaj amikoj, permesas al mi formi tre ardan deziron, kiun mi devas esprimi en formo tro rapida kaj nekompleta, sed kies unua ideo ŝajnas al mi penetri en ĉiujn sindonajn mensojn .
Je souhaite, je souhaite de tout mon coeur que bientôt, à l'Internationale, vienne s'adjoindre une délégation des instituteurs de toutes les nations pour préparer en commun un enseignement universel et aviser aux moyens de semer dans les jeunes intelligences les idées d'où sortiront la paix du monde et l'union des peuples. Mi esperas, mi deziras kun mia tuta koro, ke baldaŭ, al la Internacio, venu aliĝi al delegacio de la instruistoj de ĉiuj nacioj por prepari komune universalan edukadon kaj konsili al la rimedoj semi en la junaj inteligentecoj la ideojn de kie venos la paco de la mondo kaj kuniĝo de popoloj.
Raison, sagesse, intelligence, forces de l'esprit et du coeur, vous que j'ai toujours pieusement invoquées, venez à moi, aidez-moi, soutenez ma faible voix, portez-la s'il se peut à tous les peuples du monde et répandez-la partout où il se trouve des hommes de bonne volonté pour entendre la vérité bienfaisante ! Kialo, saĝo, inteligento, forto kaj menso, vi, kiujn mi ĉiam pie invokis, venu al mi, helpu min, subtenu mian malfortan voĉon, portu ĝin se eblas al ĉiuj popoloj de la mondo. kaj diskonigu ĝin ĉie, kie estas homoj bonvolaj aŭdi la bonvolan veron! Un nouvel ordre de choses est né. Nova ordo de aferoj naskiĝas. Les puissances du mal meurent empoisonnées par leur crime. La potencoj de malbono mortas venenitaj de sia krimo. Les cupides et les cruels, les dévorateurs de peuples, crèvent d'une indigestion de sang. La aviduloj kaj la kruelaj, sindonemaj nacioj kreskas pro indigno de sango. Cependant, durement frappés par la faute de leurs maîtres aveugles ou scélérats, mutilés, décimés, les prolétariats des nations restent debout. Tamen, forte trafitaj de la kulpo de iliaj sinjoroj blindaj aŭ mizeruloj, mutilitaj, diecigitaj, la proletarioj de nacioj restas starantaj. Ils vont s'unir pour ne plus former qu'un seul prolétariat universel et nous verrons s'accomplir la grande prophétie socialiste : « l'union des travailleurs fera la paix du monde ». Ili unuiĝos por formi nur unu universalan proletaron kaj ni vidos la grandan socialisman profetaĵon plenumitan: "la unio de la laboristoj faros la pacon de la mondo".
Tribune pour le Congrès des Syndicats d'Instituteurs , Tours, 1909 Tribuno por la Kongreso de Sindikatoj de Instruistoj , Turneoj, 1909
STEPHEN HAWKING STEPHEN HAWKING
En 2015, dans sa tournée mondiale, En 2015, en sia mondvojaĝo,
le groupe pop U2 diffusait la parole de la pop-grupo U2 disvastigis la vorton de
Stephen Hawking, traduite par ordinateur. Stephen Hawking, tradukita per komputilo.
rapporté par Richard Maxheim raportita de Richard Maxheim
« Quand nous voyons la Terre depuis l'espace, nous nous voyons comme un tout. "Kiam ni vidas la Teron el spaco, ni vidas nin kiel tuton. Nous voyons l'unité mais pas les divisions. Ni vidas unuecon sed ne dividojn. Une planète, une race humaine. Planedo, homa raso. Nous sommes ici ensemble et nous devons vivre avec tolérance et respect. Ni estas ĉi tie kune kaj ni devas vivi kun tolero kaj respekto. Nos seules limites sont la façon dont nous nous voyons nous-mêmes. Niaj solaj limoj estas la maniero, kiel ni mem vidas. Les seules limites sont la façon dont nous nous voyons. La solaj limoj estas la maniero, kiel ni vidas unu la alian. Nous devons devenir des citoyens du monde. Ni devas esti civitanoj de la mondo. Nos voix sont importantes. Niaj voĉoj gravas. Nous donnons leur pouvoir à nos élus, mais nous pouvons leur en enlever. Ni donas ilian potencon al niaj elektitoj, sed ni povas forpreni ilin.
Nous sommes tous des voyageurs du temps qui voyagent ensemble dans le futur. Ni ĉiuj-foje vojaĝas kune en la estonteco. Mais faisons de cet avenir un endroit que nous voulons visiter. Sed ni faru ĉi tiun estontecon lokon, kiun ni volas viziti.
Soyez courageux ! Estu kuraĝa!
Soyez déterminé ! Estu decidita!
Surmontez les difficultés ! Venku la malfacilaĵojn!
C'est faisable. Ĝi estas farebla. » «U2 lors de leur concert à Paris (juin 2015) U2 dum ilia koncerto en Parizo (junio 2015)
ANDRÉ CAYATTE ANDRE CAYATTE
« Avant le déluge » " Antaŭ la inundo "
un film d'André Cayatte (1954 ) filmo de André Cayatte (1954 )
Dans « Avant le déluge », un drame d'André Cayatte de 1954, quatre adolescents issus de la bourgeoisie se retrouvent en cour d'assises pour avoir tué un de leurs amis. En "Antaŭ la Inundo", dramo de André Cayatte de 1954, kvar adoleskantoj de la burĝaro trovis sin en la Asiza Tribunalo pro mortigado de unu el siaj amikoj. En attendant le verdict, un flashback revient sur le déroulement des évènements, notamment à travers le regard de leurs parents. Dum ĝi atendas la verdikton, ekapero revenas al la kurso de eventoj, precipe per la okuloj de iliaj gepatroj. Nous sommes en 1950. La guerre de Corée fait rage et la tension internationale est à son comble. Ni estas en 1950. La Korea milito furoras kaj la internacia streĉiĝo altiĝas. Certains parlent de troisième guerre mondiale. Iuj parolas pri la tria mondmilito.
L'intérêt est d'abord historique, voire sociologique, nous replongeant dans cette tension, cette panique, cette sensation de fin du monde irrévocable, qui régnait alors, desquelles découle le premier argument de la défense : ils ne savaient plus ce qu'ils faisaient dans cette atmosphère apocalyptique. La intereso unue estas historia, eĉ sociologia, plonĝanta nin en ĉi tiun streĉon, ĉi tiun panikon, tiun nerevokeblan finon de la mondo, kiu tiam regis, el kiu fluas la unua argumento de la defendo: ili ne plu sciis, kion ili agadis en ĉi tiu apokalipsa etoso. Le déluge, c'est la menace de la guerre nucléaire qui perturbe les esprits mais c'est aussi tout ce qui précède le verdict après lequel plus rien ne sera pareil. La inundo estas la minaco de nuklea milito, kiu maltrankviligas la mensojn, sed ankaŭ estas ĉio, kio antaŭas la verdikton, post kiu nenio estos la sama.
Voir la critique de Sandra Mézière Vidu la recenzon de Sandra Mézière
HAÏLÉ SÉLASSIÉ SELEKTA HAJLO
WAR - Appel à l'ONU VARO - Alvoko al UN
6 octobre 1963 6 oktobron 1963
prononcé par l'Empereur d'Ethiopie Haïlé Sélassié Ier prononcita de la Imperiestro de Etiopio Haile Selassie I
à l'Assemblée Générale de l'Organisation des Nations Unies, New York City, le 6 octobre 1963 al la Ĝenerala Asembleo de Unuiĝintaj Nacioj, Novjorko, la 6an de oktobro 1963
« (...) Même encore maintenant, où tout est si fragile, beaucoup de nations répugnent à remettre leur destinée en d'autres mains. " (...) Eĉ nun, kie ĉio estas tiel fragila, multaj nacioj malvolas meti sian destinon en aliajn manojn. Pourtant, tel est l'ultimatum qui se présente à nous : renforcer la sécurité des conditions par lesquelles les hommes remettront leur sécurité entre les mains d'une entité plus large, ou risquer l'anéantissement ; Tamen ĉi tio estas la ultimato, kiu prezentas al ni mem: plifortigi la sekurecon de la kondiĉoj, per kiuj la viroj metos sian sekurecon en la manojn de pli granda ento, aŭ riskos neniigon; convaincre les hommes que leur seul salut réside en la subordination de leurs intérêts nationaux et locaux aux intérêts de l'humanité, ou bien mettre en péril le futur de l'homme. konvinki homojn, ke ilia sola savo kuŝas en la subordigo de iliaj naciaj kaj lokaj interesoj al la interesoj de la homaro, aŭ endanĝerigi la estontecon de la homo. Tels sont les objectifs, hier inaccessibles, aujourd'hui essentiels, auxquels il nous faut travailler. Jen la celoj, hieraŭ neatingeblaj, esencaj hodiaŭ, al kiuj ni devas labori. (...) (...)
Nous devons devenir ce que nous n'avons jamais été et ce à quoi notre éducation, notre expérience et notre environnement nous a très mal préparé. Ni devas fariĝi tio, kio ni neniam estis, kaj por kio nia edukado, nia sperto kaj nia medio ne preparis nin. Nous devons être plus grands que ce que nous avons été : plus courageux, avec une plus grande ouverture d'esprit et une vision plus large. Ni devas esti pli grandaj ol ni estis: pli kuraĝaj, kun pli da malfermiteco kaj pli vasta vidado. Nous devons devenir les membres d'une nouvelle race, dépasser nos préjugés insignifiants, faire notre ultime allégeance non pas aux nations, mais à nos semblables au sein de la communauté humaine. Ni devas fariĝi membroj de nova raso, venki niajn bagatelajn antaŭjuĝojn, fari nian lastan fidelecon ne al la nacioj, sed al niaj samuloj en la homa komunumo. » (...) » (...)
